Antosia Bober, 6 lat

Antosia urodziła się z bardzo rzadką wadą serca – Anomalią Ebstaina (niedomykalność zastawki trójdzielnej z wrośniętym płatkiem, ubytek międzyprzedsionkowy, ubytek międzykomorowy, zwężony pień tętnicy płucnej).  O swoje życie zaczęła walczyć już na kilka godzin przed porodem.  Tak rozległa wada serca nie wykryta na żadnym etapie badań w ciąży wiązała się z dużym ryzykiem śmiertelności okołoporodowej przy planowanym porodzie naturalnym tym bardziej w nieprzygotowanej jednostce na przyjście dziecka z wrodzoną wadą serca. Poród rozpoczął się od jej nienaturalnych silnych ruchów, doszło do owinięcia się pępowiną i odklejenia łożyska. Cięcie cesarskie zostało przeprowadzone w ostatniej chwili zarówno dla niej, gdyż pępowina zaciskała się coraz mocniej, jak i dla mamy spowodowanej utratą krwi. Kiedy wygrała tę walkę, radość szybko przeszła w rozpacz, gdy okazało się, że to nie koniec a jej parametry życiowe spadają coraz bardziej. Szybka decyzja o przetransportowaniu do odległego Specjalistycznego Szpitala uratowała ją po raz drugi w tym jej pierwszym na świecie dniu. Diagnoza okazała się trudna do zaakceptowania, jednak jej wola walki i życia nie pozwalała się poddać jej najbliższym.  Po wielu badaniach i  konsultacjach medycznych z uwagi na brak pozytywnych rokowań i zacierającą się szansę ratowania zdrowia i życia w kraju, oddalając od niej rozwiązania paliatywne w porozumieniu z lekarzami, podjęto ogromny trud i wysiłek ratowania jej życia Centrum Da Silvy ds. anomalii Ebsteina w UPMC Children's Hospital of Pittsburgh w Stanach Zjednoczonych. Operacja uratowała jej życie i znacznie poprawiła jakość zdrowia. Lekarze podjęli się naprawy zastawki trójdzielnej oraz zamknięcia ubytku międzykomorowego i międzyprzedsionkowego. Z uwagi na stan prawej komory znacznie osłabionej przez chorobę, nie podjęto się poszerzenia zwężonego pnia tętnicy płucnej, który nadal podlega wnikliwej obserwacji medycznej. Niestety doszło do powikłań pooperacyjnych, które ponownie zagroziły wówczas życiu Antosi. Obecnie stan po operacji, powikłania, wysokie zagrożenie IZW (infekcyjne zapalenie wsierdzia) oraz mało poznana w Polsce technika operacji metodą „stożka” skłania rodziców i lekarzy do stałej wytężonej i troskliwej opieki nad darem, który otrzymała – niezwykłe serce, które często o sobie przypomina. Co przyniesie przyszłość wciąż budzi strach i niepewność, ale Antosia w walce o tę przyszłość mimo tylu trudnych chwil i bólu z uśmiechem wciąż się nie poddaje.