Jestem osobą niepełnosprawną w stopniu znacznym. Byłem już bliski zamknięcia w domu na zawsze. Dziś chcę, próbuję żyć i walczyć. Będę wdzięczny za zrozumienie i za pomoc. Poniżej moja krótka historia. 

Nie pracuję, nie uczę się, korzystam z pomocy opieki społecznej, która wypłaca mi zasiłek stały w kwocie około 730 zł. To jedyny mój dochód. ZUS uznał mnie za osobą zdrową i od marca 2022 roku odebrał mi prawo do pobierania zasiłku uzupełniającego.

Do niedawna byłem zamknięty w domu. Moja niepełnosprawność pogłębiała się i zacząłem mieć depresję. Wszystko zmieniło się w marcu ubiegłego roku, kiedy to wyjechałem do sanatorium po przebytej we wrześniu 2020 roku operacji kręgosłupa.

Poznałem ludzi, którzy są w takiej jak ja sytuacji zdrowotnej. Przyjaciółka namówiła mnie na to, żebym z kul wsiadł na wózek inwalidzki. Do tej pory nie wyobrażałem sobie poruszania się na wózku.

Skorzystałem z programu aktywny samorząd i otrzymałem dofinansowanie zakupu mojego pierwszego wózka inwalidzkiego wraz z przystawką elektryczną.

Miesiąc temu przyjaciel namówił mnie na przejażdżkę. Podchodziłem do tego pomysłu z rezerwą. Dziś staram się codziennie wyjeżdżać i zwiedzać swoją okolicę.

Czuję, że zaczynam żyć i z nowym sprzętem będzie to możliwe. Bycie wśród ludzi, nie w czterech ścianach, najważniejsze, że już nie sam... 

Chciałbym prosić o pomoc w otwieraniu moich drzwi na świata.  Bardzo pomogłyby mi w tym środki na zakup nowych kół terenowych i nawigacji GPS. Leków oraz dostęp do rehabilitacji. 

Ten cel to dosłownie nowe życie dla mnie... 

Z góry dziękuję za zrozumienie, za pomoc, za każdą wyciągniętą do mnie rękę... 

Arek