Radziliśmy sobie przez wiele lat... Dzisiaj musimy poprosić o pomoc!

Nasz Artem to serdeczny, pracowity chłopczyk, który mimo wszelkich starań ma więcej trudności w poznawaniu świata, niż jego rówieśnicy.

Artemek bardzo dobrze czyta – szybko, płynnie, z wyrazem, a po przeczytaniu okazuje się, że nie zrozumiał ani słowa. Może nauczyć się na pamięć wiersza, ale zupełnie nie rozumieć jego sensu.

Kiedy zostaje poproszony o podanie imienia, może podać nazwisko. Może pomylić proste rzeczy. I bardzo często nie rozumie poleceń. To jednak nie dlatego, że jest niegrzeczny czy kapryśny.

Kilka lat temu Artemkowi zdiagnozowano autyzm. Cała nasza zgrana rodzina robi wszystko, by mu pomóc.

Nasz synek długo nie zaczynał mówić. „Chłopcy tak mają”, „Wszystko w swoim czasie”, - uspokajali nas lekarze. Ale czas mijał, a sytuacja się nie zmieniała. Przez to, że nie był w stanie wyrazić swoich potrzeb słownie, Artemek płakał, smucił się, czasami krzyczał i był nadpobudliwy.

Po postawieniu diagnozy zwróciliśmy się do wielu specjalistów. Nasz synuś zaczął mówić, lepiej radzić sobie z nawiązywaniem kontaktów w społeczeństwie. Chodzi do szkoły, nawet całkiem dobrze się uczy. 

Gdy patrzymy na jego świadectwa szkolne, czujemy wielką dumę! Za każdym z nich kryje się ogrom pracy – naszej, Artemka, nauczycieli, logopedy, rehabilitantów i innych specjalistów.

Idziemy wciąż do przodu, dużo jeszcze przed nami. Ale w naszej sprawie najważniejsza jest regularność. Każda wizyta, każde zajęcia wiążą się z kosztami. Możliwości naszej rodziny są ograniczone. Proszę, pomóżcie nam w naszej drodze do przodu!

Rodzice Artemka