Nie jestem w stanie zrozumieć, dlaczego los najbardziej krzywdzi tych najmniejszych, tych najbardziej bezbronnych. Dlaczego niczego nieświadome dzieci cierpią, a wraz z nimi cała rodzina. Arturek ma dopiero 6 lat, nie do końca rozumie, co się wokół niego dzieje, jednak jak każde dziecko chciałby być wysłuchany, a przede wszystkim zrozumiany. O to będę walczyć z całych sił, tak długo, aż w końcu się uda!

U mojego synka zdiagnozowano obniżone napięcie mięśniowe oraz opóźnienie psychoruchowe. Arturek ma problemy z mówieniem. Mimo że jest już dużym chłopcem, który powinien bez problemu komunikować się ze światem, jest wręcz przeciwnie. Synek swoim uśmiechem potrafi stopić niejedno serce, ja jednak wiem, że im będzie starszy, tym brak możliwości poprawnej komunikacji będzie przeszkadzać mu coraz bardziej. 

Arturka znam jak nikt. Nie potrzebujemy słów, nam wystarczą spojrzenia. W oczach bowiem ukryte jest więcej, niż mogłoby się nam wydawać. Zdaję sobie sprawę z tego, że z czasem dla mojego syna ważniejsze będzie towarzystwo rówieśników, wspólne wyjścia, rozmowy do późnych godzin... Czy mojemu dziecku dane będzie się nimi cieszyć? Czy Artur zostanie zaakceptowany przez inne dzieci, jeśli nie będzie w stanie się z nimi porozumieć?

Tak bardzo się tego boję, boję się, że zostanie odrzucony, a ja w poczuciu bezsilności nie będę w stanie wybaczyć sobie tego, że nie zdołałam temu zapobiec. Terapia logopedyczna jest dla Arturka wielką szansą, szansą, której nie mogę przegapić! Jej koszt jest jednak dla mnie zbyt duży, dlatego proszę, pomóż mi jeszcze lepiej zrozumieć moje dziecko!

Anna - mama Arturka