To miał być zwykły zabieg – skończył się walką o życie! Ratuj Basię!

Bardzo trudno jest prosić o pomoc. Nigdy nie myśleliśmy, że taka tragedia dotknie tak bliską nam osobę. Nasza kochana Basia w jednej chwili stanęła oko w oko ze śmiercią. Od tamtej pory walczy o każdy oddech, o każdy ruch, o szansę na powrót do życia. A my walczymy razem z nią.

14 stycznia 2025 roku Basia przeszła zabieg embolizacji tętniaka mózgu. To był zabieg – nie operacja. Wydawało się więc, że to tylko formalność. Życie bywa jednak nieprzewidywalne, a Basia brutalnie się o tym przekonała. Doszło do powikłań – wylew, ogromny krwiak uciskający mózg i natychmiastowa operacja ratująca życie. Usunięto jej fragment czaszki i powiedziano nam, że stan jest krytyczny – że Basia może nie przeżyć najbliższych godzin! Nasze życie się zatrzymało.

Basia przebywała w śpiączce farmakologicznej, a my czekaliśmy na cud. Znamy Basię, wiedzieliśmy, że jest silna. Wierzyliśmy, że się obudzi i będzie dobrze. Minęły tygodnie. Basia przeżyła, ale nie odzyskała przytomności. Lekarze określili jej stan jako wegetatywny. Wiele placówek nie dawało jej żadnej szansy i nadziei. Nie kwalifikowała się nawet do rehabilitacji z powodu respiratora. Ostatecznie trafiła do ośrodka opiekuńczego.

W czerwcu, po ponad pięciu miesiącach wydarzył się cud! Na przekór paraliżowi Basia zaczęła otwierać oczy i poruszać prawą dłonią. Wypowiedziała też do nas pierwsze słowa. Cichutko, niepewnie i trochę niezrozumiale, ale świadomie. Pamiętała wszystko. Wiedziała, co się wydarzyło i gdzie jest.

Od tamtej pory nasza dzielna wojowniczka rozpoczęła nowy etap walki. Codziennie ćwiczy pod okiem specjalistów, choć nie jest to dla niej łatwe. Basia porusza ręką i nogą, samodzielnie sięga po przedmioty, wyciera sobie usta, na nowo uczy się mówić. Nadal musi być podłączona do respiratora, ale mamy nadzieję, że to tylko kwestia czasu. Głęboko wierzymy, że nauczy się oddychać samodzielnie i stanie się silniejsza.

Basia ma już za sobą dwa turnusy intensywnej rehabilitacji i zrobiła ogromne postępy. Jesteśmy z niej bardzo dumni. Przed nią jeszcze długa i bardzo kosztowna droga. Turnusy, specjalistyczna opieka, sprzęt, transport – to ogromne wydatki, z którymi nie jesteśmy sobie w stanie poradzić sami.

Basia zawsze była osobą, która pomagała innym – a dziś sama potrzebuje wsparcia. Dlatego z całego serca prosimy, pomóżcie Basi. Wspólnie dajmy jej szansę na niezbędną rehabilitację i godne życie. Każda pomoc to krok do sprawności, samodzielności i do odzyskania nadziei. Dziękujemy za każdą pomoc, dobre słowo i wiarę w to, że jeszcze będzie dobrze.

Rodzina i bliscy Basi