Jako nauczycielka zawsze pomagała i wspierała innych. Rehabilitacja jest dla niej jedyną szansą!

Choroba Parkinsona zmienia życie w koszmar, postępuje degradacja układu nerwowego. Każdy dzień to ogromne drążenie i sztywność mięśni. W tym czasie każda czynność urasta do rangi ogromnego wysiłku. Z chorobą Parkinsona nie da się normalnie żyć, zapomnieć o niej lub udawać, że jej nie ma. 

Berndeta jest osobą codziennie pokonującą wiele przeszkód i barykad związanych z normalnym funkcjonowaniem. Są dni kiedy Bernadeta nie jest w stanie wstać z łóżka. Po obu stronach mózgu ma wszczepione    specjalne stymulatory, które miały zapewnić jej normalne funkcjonowanie. Niestety operacja, chodź bardzo poważna i inwazyjna nie przyniosła oczekiwanych efektów.

Codziennie przyjmuje conajmniej 18 tabletek. Kiedy jest odrobinę lepiej i uda jej się wyjść z domu, niestety nie jest w stanie nic sama załatwić, ponieważ choroba w dużym stopniu zaatakowała aparat mowy, przez co Pani Bernadeta najczęściej nie zostaje zrozumiana przez innych ludzi. Od paru lat poza objawami typowymi dla choroby Parkinsona Beni towarzyszy także potworny ból kręgosłupa. Ból tak intensywny i przerażający, że często nawet jeden krok, kończy się potokiem łez i cierpieniem wypisanym na twarzy  Bernadety. Ból ten towarzyszy jej nieustannie. Jest z nią podczas snu, śniadania, kolacji. Jest z nią zawsze. Żadne lekarstwa nie pomagają.

Bernadeta, próbując uciec od bólu, zaczęła pisać wiersze i malować piękne obrazy. Jednakże jest jej coraz trudniej. Jedyną opcją, która w jakikolwiek sposób mogłaby pomóc Beni jest systematyczna rehabilitacja, zastosowanie innych leczniczych metod takich jak np. obuwie ortopedyczne czy konsultacje z neurologopeda. Pani Bernadeta niestety nie może sobie na to pozwolić. Mieszka sama. Marna renta, którą dostaje ledwo starcza na opłaty, jedzenie i lekarstwa. Rehabilitacja jest dla niej luksusem porównywalnym do wyjazdu na Majorkę. Luksusem jednak niezbędnym.

Kiedy jeszcze była w stanie pracować była nauczycielką. Nauczycielką pełną empatii, pasji i zrozumienia dla uczniów. Nigdy nie robiła nikomu pod górkę. Zawsze służyła pomocą w każdej sprawie. Była nauczycielem, o którym marzy każdy.

Pokażmy jej, że dobro naprawdę wraca. Udowodnijmy, że na jej twarzy jeszcze może pojawić się uśmiech, a wszystkie codzienne czynności nie muszą się łączyc z powalającym z nóg bólem. Pokażmy, że mimo tak strasznej choroby życie ma sens, ponieważ niestety Bernadeta zaczęła w to wątpić...