Gdy moja siostra Dagmara przyszła na świat, nic nie zapowiadało, że szczęście moje i rodziców już za chwilę się skończy... Kiedy miała cztery tygodnie, zachorowała na obustronne zapalenie płuc i od tego czasu wszystko się zaczęło...

Wszystkie problemy zaczęły się namnażać. Być może ta ciężka choroba jedynie była ogniskiem zapalnym, do tego, co wydarzyło się później. Dziecięce Porażenie Mózgowe czterokończynowe, padaczka, wrodzona wada mózgu — dlaczego to spotkało właśnie ją?

Jest pod stałą opieką neurologa, okulisty, ortopedy, logopedy i pediatry. Dagmara pomimo swojej choroby jest dzieckiem pogodnym i pełnym życia. Każdej nowej umiejętności, którą dzieci nabywają w naturalny sposób, ona musi się uczyć w toku wielogodzinnych, intensywnych ćwiczeń. Intensywna rehabilitacja daje nadzieję na lepsze jutro. Jest ona konieczna do utrwalania wypracowanych już możliwości. Co prawda, jeszcze nie chodzi i nie mówi, ale na swój sposób umie się przemieszczać, dotrzeć do swojego celu np. swojej ulubionej zabawki.

Coraz częściej i dłużej wokalizuje, wydobywając różne dźwięki. Potrafi utrzymać ciężar ciała na własnych nogach, a z pomocą rehabilitanta potrafi kawałek przejść. Podjęliśmy walkę o to, by Dagmara mogła rozwijać się jak najlepiej. Wiemy, że trud codziennych wyrzeczeń i ćwiczeń daje jej szansę na największą sprawność.

Tak wiele jeszcze przed nami, ale wierzymy, że warto, że się uda. Jeśli zechcecie państwo nas wesprzeć w trudzie walki o zdrowie Dagmary, będziemy bardzo wdzięczni. Dagmara z rodzicami (Agnieszka i Marian Jankowscy)