Dostałem od losu drugie życie, chcę żeby było ono sprawne!

Niedawno myślałem, że przede mną jeszcze kawał życia, chciałem, żeby było ono lepsze, wartościowsze. Wtedy nadszedł wrzesień 2020 roku. Pamiętam tylko bardzo silne uderzenie i to, że przechodziłem przez pasy.

Później pamiętam szpital i prognozy lekarzy, którzy nie dawali mi zbyt wielkich szans... Podczas wypadku doznałem wielu urazów, w tym uszkodzenia mózgu i kręgosłupa, licznych złamań i stłuczeń klatki piersiowej. Spędziłem pięć tygodni na intensywnej terapii pod podtrzymującą życie aparaturą. Nieprzytomny i w opatrunkach spędzałem kolejne tygodnie pod opieką szeregu specjalistów.

Dziś nie jestem w stanie chodzić ani nawet samodzielnie siedzieć. Opiekuje się mną siostra, która pomaga także naszej schorowanej mamie. Z powodu poważnego urazu mózgu pozostał mi niedowład prawej strony. Zmagam się też z zanikami pamięci, nie mam pełnej kontroli nad słowem Potrzebuję pomocy w każdej codziennej czynności. Marzę o powrocie do samodzielności i wiem, że jedynie rehabilitacja da mi na to szansę. Niestety ceną, jaką musiałbym za nią zapłacić, jest dla mnie nieosiągalna. To, że żyje, jest dla mnie znakiem, że dostałem drugą szansę. Tak wiele chciałbym w swoim życiu zmienić, naprawić. Nie zmarnuję tej szansy, jeśli tylko będzie mi dane wrócić do samodzielności.