Daniel Kowalski, 48 lat

Kiedyś widziałem świat. Stopniowo traciłem go sprzed oczu – najpierw tylko niewyraźne kontury, potem już tylko cienie, aż w końcu całkowita ciemność.

Nikt nie wie, dlaczego tak się stało. Lekarze mają różne teorie, ale jedno jest pewne – z roku na rok moje życie staje się coraz trudniejsze. Dziś nie widzę nawet własnej dłoni, którą mam przed sobą. Mieszkam z moją córką. To ona jest dla mnie największym wsparciem, choć to ja powinienem być dla niej oparciem. Każdy dzień stał się ogromnym wyzwaniem, a proste czynności barierami. Samotność i bezradność przygniatają coraz bardziej. Mimo to się nie poddaję. Wciąż szukam szansy na poprawę mojej sytuacji zdrowotnej oraz odpowiedniego leczenia. Niestety moje zgromadzone oszczędności nie wystarczają na badania, które mogą przynieść mi, choć cień nadziei. Niestety, opieka medyczna generuje spore koszta, a ja wymagam stałych konsultacji, testów genetycznych oraz wizyt u specjalistów.

Dlatego zwracam się do Was z prośbą o wsparcie finansowe. Zbieram środki na dalszą diagnostykę i możliwość podjęcia terapii. Każda, nawet najmniejsza pomoc, to krok bliżej do odzyskania nadziei. Dziękuję wszystkim, którzy zechcą mnie wesprzeć. 

Daniel