Daria Kawicka, 44 lata

13 grudnia 2022 roku całe moje dotychczasowe życie nagle się zmieniło. Z dnia na dzień wszystko legło w gruzach. To miał być normalny dzień. Jechałam do pracy w autobusie miejskim. Sekundy zadecydowały o mojej przyszłości. Dostałam napadu padaczki i zemdlałam. Po przewiezieniu na SOR i pobycie w szpitalu w Poznaniu wstępne wyniki badań okazały się dla mnie druzgocące.

Nowy rok zaczął się okrutnie... 1 stycznia w trybie pilnym trafiłam na Oddział Neurochirurgiczny do szpitala w Bydgoszczy. W wyniku przeprowadzonej operacji usunięto mi guza mózgu, a badanie histopatologiczne wykazało, że jest to glejak 3. stopnia.

Niestety z uwagi na pogorszenie się mojego stanu zdrowia jeszcze w tym samym miesiącu trafiłam do szpitala. Następna operacja – rewizja rany pooperacyjnej. Plastyka opony twardej z powodu płynotoku zamkniętego. Badanie kontrolne po plastyce rany wykazało wodniaka przymózgowego.

W czerwcu, kiedy myślałam, że wracam do zdrowia, zdiagnozowano wznowę guza mózgu. Kolejna operacja i usunięcie guza. Z trwogą serca oczekiwałam na wyniki badań, które okazały się dla mnie koszmarne. Wynik potwierdził najgorsze: nowotwór zaatakował ponownie – rozpoznanie glejak 4 stopnia.

Pomimo wznowy glejaka staram się pogodzić z diagnozą i walczyć z chorobą z całych sił. Nie mam zamiaru się poddać. Usiłuję wbrew wszystkiemu zachować optymizm.

Pomimo wznowy guza szukam innych metod leczenia dostępnych w Polsce i za granicą. Takie leczenie wraz z dojazdami i noclegami wymaga ogromnych nakładów finansowych. Terapie nie są refundowane przez NFZ. Wiem, że koszty leczenia przerastają moje możliwości. Nie stać mnie na pokrycie tak wysokich kosztów.

Zwracam się z prośbą o wsparcie. Każda nawet najmniejsza kwota ma znaczenie, bym mogła podjąć najtrudniejszą wojnę w moim życiu, jaką jest walka z tym okrutnym nowotworem. Za każde wsparcie jestem i będę ogromnie wdzięczna.

Daria