Dariusz Bazan, 58 lat

Mam na imię Dariusz. Cierpię na postępujący zanik mięśni. Moja choroba jest nieuleczalna i sprawia, że od urodzenia jestem osobą niepełnosprawną.

Mimo diagnozy przez większość swojego życia starałem się być czynny zawodowo, uwielbiałem piesze wycieczki, a jazda samochodem była dla mnie czymś wyjątkowym. Przede wszystkim, mimo ograniczeń, pozostawałem samodzielny. Jednak postęp choroby sprawił, że moje życie i życie moich najbliższych to ciągła walka. Nie jestem w stanie funkcjonować bez pomocy drugiej osoby. Zrobienie sobie herbaty graniczy z cudem, a swobodny spacer zostanie już tylko wspomnieniem. Mieszkam z moją 81-letnią mamą, siostrą i siostrzeńcem, którzy pomagają mi na każdym kroku. Krwawi mi serce gdy wspiera mnie w najprostszych czynnościach. Przecież powinno być odwrotnie — dlaczego role się zamieniły? 

Moja wrodzona niepełnosprawność wymaga stałej rehabilitacji, która pochłania ogromne środki finansowe. Poruszam się tylko na wózku inwalidzkim. Bez systematycznej i intensywnej rehabilitacji słabość mięśni może mnie unieruchomić całkowicie. Bardzo proszę o Wasze dalsze wsparcie.