Dariusz Głogowski, 45 lat

22 marca 2016 – najgorszy dzień w naszym życiu. Mąż pracował jako operator suwnicy. Podczas standardowego załadunku na Darka przewróciło się przęsło mostowe, które przygniotło go do ciężarówki. By podnieść 30-tonowy element, potrzebny był ciężki specjalistyczny sprzęt. Wszystko trwało długo. W tym czasie u Darka doszło do zatrzymania krążenia.

Nasze życie wywróciło się do góry nogami. Kiedy jechałam do szpitala, miałam już wiadomość z pogotowia, że stan męża jest krytyczny. Darek nie wykazywał żadnych czynności życiowych. Dzięki akcji reanimacyjnej udało się przywrócić krążenie. Darek od razu trafił na stół operacyjny. Obrażenia były bardzo ciężkie: uraz wielonarządowy, pęknięcie śledziony, stan po splenektomii i resekcji fragmentu jelita krętego. Niedotlenieniowo-niedokrwienne uszkodzenie mózgu. Stan po tracheotomii, krwawienie z przewodu pokarmowego.

Diagnozy był druzgocące – przetrwały stan wegetatywny, Zespół Dieulafoy, porażenie czterokończynowe, padaczka pourazowa. 

W lipcu ze szpitala Darek trafił prosto do Zakładu Opiekuńczo – Leczniczego w Poznaniu. Tam po raz pierwszy od wypadku dzieci zobaczyły tatę. Kiedy go przytuliły, Darek zaczął płakać. To dało mi siłę do dalszej walki! Praktycznie całe weekendy spędzaliśmy z dziećmi u Darka.

Żyliśmy na dwa domy: mieszkanie i Zakład Opiekuńczy. Kiedy w 2016 roku zbliżał się czas Bożego Narodzenia, które zawsze spędzaliśmy wspólnie w gronie rodzinnym, postanowiłam zabrać Darka do domu. I mój mąż, wspólną decyzją moją i dzieci, został już wtedy z nami  na stałe.

Darek wymaga 24-godzinnej opieki. Musiałam zrezygnować z pracy, żeby zapewnić mężowi odpowiednią opiekę. Do Darka codziennie przyjeżdża rehabilitant, bo tylko codzienna rehabilitacja daje mężowi szansę na to, by do nas wrócił. 

Dzięki Wam Darek może nadal walczyć o sprawność i porozumiewać się z nami za pomocą Cyber oka. Z serca proszę o dalsze wsparcie, by w naszej rodzinie znów zawitał spokój.

Irena, żona Darka