Do szczęścia trzeba mi wózka

Denis jest uroczym 7-latkiem - trochę przekornym i trochę zaczepnym, oczkiem w głowie całej rodziny. Właśnie szedłby do pierwszej klasy, marzył o karierze piłkarza albo rozpracowywał najnowsze gry. Przez pierwsze 2,5 roku życia wszystko zmierzało w tym kierunku. Historia Denisa to dowód na to, że świat potrafi runąć w jednej chwili.

Kiedy w życie Denisa i jego rodziny wtargnęła przerażająca diagnoza złośliwego guza mózgu (ependynoma, po polsku wyściółkacz), do pierwszej klasy wybierała się Julka – starsza siostra. Małego Denisa nagle zaczęła boleć głowa. Początkowe rozpoznanie kręczu szyi zweryfikowały specjalistyczne badania i w natychmiast podjęto decyzję o operacji w CZD w Warszawie. Operacja miała trudny przebieg, z dodatkowymi komplikacjami w trakcie, ale sporą część guza udało się usunąć.

Prawdziwa gehenna zaczęła się po zabiegu. Mama chłopca, Pani Iza, zobaczyła syna 3 dni później. Był w śpiączce farmakologicznej, miał niedowład czterokończynowy, nadciśnienie wewnątrzczaszkowe, nie reagował na żadne bodźce i konieczne było założenie sondy do żołądka. Po uzyskaniu wyników badania histopatologicznego Denis trafił na onkologię, ale z powodu trudności z oddychaniem nie mógł dłużej otrzymywać chemii. Najpierw rozpoznano zapalenie opon mózgowych, a zaraz potem sepsę. Wydawało się, że Denis po prostu przegrywa. Jednak dwa dni przed Gwiazdką Denis wyszedł ze szpitala, a jeszcze przed Sylwestrem trafił pod opiekę Hospicjum im. ks. E. Dutkiewicza SAC w Gdańsku. Leczenie onkologiczne zakończono 3 lata temu.

Dzisiaj Denis wciąż nie chodzi, jednak intensywna rehabilitacja z każdym miesiącem przynosi wymierne korzyści. Potrafi już prawie sam usiąść, prawą rączką chwyta, co się da, w tym rurkę tracheostomijną. Sondę żołądkową można było usunąć, jest też szansa, że w przyszłości zostanie usunięta także rurka.

Choroba posadziła Denisa na wózek. Jednak po 5 latach użytkowania, wózek zaczyna bardziej przypominać stary gruchot. Denis rośnie, więc ledwo mieści się w swoim wózku. Na nowy rodziców nie stać, a chłopiec zbyt mocno lubi spacery z rodziną, żeby narzekać. Dlatego chcielibyśmy pomóc tej rodzinie w zakupie nowego wózka Gemini 2, który będzie służył również za fotelik samochodowy i siedzisko w domu. Połowę kosztu wózka zrefunduje NFZ, pozostaje nam do zebrania druga połowa.

Wózek - tak niewiele potrzeba, żeby uszczęśliwić chłopca, którego choroba tak mocno doświadczyła.