Mama niepełnosprawnego chłopca codziennie zmaga się z niewyobrażalnym bólem! Pomocy!

Coraz częściej ból przejmuje nade mną kontrolę. Budzę się, ale nie mam siły, by wstać z łóżka. Wiem, że muszę znaleźć w sobie motywację. Mam dzieci, które mnie potrzebują, dla których muszę być zdrową i sprawną mamą. Mam na imię Diana, jestem mamą 6-letniej Julci i 11-letniego niepełnosprawnego Oskara. Boję się, czy jeszcze kiedyś dane mi będzie, poczuć się naprawdę zdrową kobietą...

Minął już ponad rok od momentu, w którym za drzwiami lekarskiego gabinetu usłyszałam diagnozę. Słowo endometrioza nie było mi obce, jednak nie myślałam, że może dotyczyć właśnie mnie. Endometrioza w moim przypadku zlokalizowana jest w bliźnie po cesarskim cięciu. Ból, który towarzyszy mi przez ostatni rok jest nie do zniesienia, często jest on tak silny mimo leków, które biorę, że nie mam sił wstać z łóżka. Ból nie mija, a przy dziecku niepełnosprawnym tak naprawdę trzeba być sprawnym całą dobę. 

Przez chorobę synka nie mogę podjąć żadnej pracy. Mogę liczyć tylko na męża, który ma na utrzymaniu całą naszą rodzinę. Nie jesteśmy w stanie odłożyć nawet złotówki, a koszt operacji, która mogłaby zatrzymać moje cierpienie, jest poza moim zasięgiem.  Muszę walczyć dla siebie, dla moich dzieci i całej naszej rodziny! 

Jesteście moją ostatnią nadzieją. Nie opuszcza mnie wiara, że dzięki Wam dam radę pokonać endometriozę! Każde nawet najmniejsze wsparcie przybliża mnie do celu, do życia, w którym nie ma cierpienia!

Diana