Od samego początku życie mnie nie rozpieszczało. Urodziłem się chory i do tej pory cierpię na mózgowe porażenie dziecięce. Mam 40 lat i znaczny stopień niepełnosprawności. 

Mieszkam z mamą, jesteśmy sami. Mama nie pracuje, ja mam tylko rentę socjalną i zasiłek pielęgnacyjny. Schorzenie od lat powoduje, że jestem niesamodzielny i najprostsze czynności sprawiają mi kłopot. Poruszam się na wózku inwalidzkim, staram się być aktywnym – na miarę swoich możliwości.

Codzienna rehabilitacja jest niezbędna, abym mógł odciążyć moją mamę, która się mną opiekuje. Poświęca całą swoją energię, aby mi pomóc. Z tego powodu nie może podjąć żadnej pracy. 

Angażuję się w ćwiczenia, które na szczęście przynoszą efekty. Niestety rehabilitacja jest bardzo kosztowna, jednak niezbędna. Wiem, że tylko ona może mi pomóc!

Dlatego proszę o pomoc Was, dobrych ludzi wielkiego serca. Tylko intensywna rehabilitacja i leczenie mogą poprawić moje zdrowie. 

Dominik