“Kiedy śmieje się dziecko, śmieje się cały świat” – Janusz Korczak

Marzymy, aby naszej Emilce uśmiech nie schodził z twarzy. Chcielibyśmy, by wiedziała, dlaczego ludzie uśmiechają się do niej. Zdolność do wyrażania własnych emocji oraz rozpoznawania uczuć i intencji innych osób będzie bowiem jedną z trudniejszych umiejętności do nauczenia się przez nią…

Autyzm atypowy – tak brzmiała diagnoza, która usłyszeliśmy, gdy miała zaledwie 3 lata. Informacja o tym, że nasze dziecko do końca życia będzie się zmagało z różnego rodzaju zaburzeniami, była dla nas jak cios prosto w serce…

Autyzm jest zaburzeniem funkcjonowania ośrodkowego układu nerwowego i polega na zaburzonym odbiorze wrażeń zmysłowych oraz trudnościach w komunikowaniu się.

Dzieci z autyzmem atypowym później niż rówieśnicy zaczynają mówić, są w większym stopniu zainteresowane przedmiotami niż ludźmi, w tym najbliższymi opiekunami. Nie wodzą wzrokiem za przesuwającym się przedmiotem, unikają patrzenia na ludzi; szczególnie niechętnie patrzą w oczy. Dzieci te przejawiają też brak wrażliwości na ból. Nie lubią zmian – zarówno jeśli chodzi o rozkład przedmiotów w najbliższym otoczeniu, jak i plan dnia. Mają tendencję do nieustannego powtarzania tych samych słów lub tej samej zabawy. Nie lubią się przytulać, często w ogóle nie tolerują dotyku innych osób, nie są zainteresowane kontaktami z innymi dziećmi, mają nagłe napady złości, a nawet agresji. Przejawiają także zachowania autoagresywne.

Aby uniknąć postępowania niektórych zachowań lub w jak największym stopniu eliminować te, które się pojawiają, zapisaliśmy Emilkę do prywatnego przedszkola terapeutycznego. Córka wymaga bowiem dodatkowych zajęć wspomagających prawidłowy rozwój i funkcjonowanie.

To jednak wciąż za mało…  Nie jest nam łatwo udźwignąć ponoszone do tej pory koszty. Dlatego zwracamy się z ogromną prośbą o pomoc! Chcielibyśmy zebrać środki na dodatkowe zajęcia z integracji sensorycznej, logopedii, zajęcia z psychologiem dziecięcym oraz pomoce rehabilitacyjno -terapeutyczne.

Bez Waszej pomocy nie jesteśmy w stanie tego zapewnić. 

Rodzice