Niewielkie marzenie „wielkiej” dziewczyny

16-letnia Oliwia to dziewczyna niezwykła z wielu powodów, a jednak sama siebie uważa za zwyczajną nastolatkę. Zwyczajną mimo śmiertelnie niebezpiecznej choroby, która jest z nią od jesieni 2014 roku. Niestety rak bardzo długo pozostawał w ukryciu, dając tak nietypowe objawy, że lekarze nawet nie przypuszczali, co może dolegać Oliwce. Swędzenie skóry i tworzące się rany wskazywały na atopowe zapalenie skóry.

Przez kilka miesięcy leczenie nie przynosiło żadnych skutków, aż w maju 2015 roku na szyi dziewczyny pojawiły się podejrzane guzki. Skierowanie na morfologię okazało się przełomowym momentem, bo jej wyniki były na tyle złe, że nastolatka trafiła do szpitala. Diagnoza nie padła od razu, ale Oliwia sama zaczęła się domyślać, co jej może dolegać. Dopiero po wynikach biopsji lekarze byli pewni na 100%, że to nowotwór złośliwy – chłoniak Hodgkina IV, najwyższego stopnia. Zajął węzły chłonne, masywny guz był również w śródpiersiu, liczne mniejsze zmiany w płucach.

Pierwsze co zrobiła dziewczyna po usłyszeniu diagnozy to wyszukanie w Internecie informacji na temat choroby. Zamiast załamać się, cieszyła się, że to nic z sercem… Jedynym sposobem leczenia okazała się agresywna chemioterapia, która trwała wiele długich miesięcy. Ze względu na olbrzymiego guza w śródpiersiu nie można było założyć wkłucia centralnego, a podawanie kroplówek przez wenflon było bardzo bolesne i nieprzyjemne.

Oliwia stara się nie myśleć za dużo o chorobie, tylko żyć jak rówieśnicy. Trudno jednak nazwać to zwykłym życiem nastolatki. A jednak dziewczyna nie pyta, dlaczego to ją spotkał taki dramat. Zamiast tego mówi: „A dlaczego to miało spotkać kogoś innego?”. W radzeniu sobie z rakiem, strachem i smutkiem pomaga jej przede wszystkim rodzina i przyjaciele, ale także ukochany pies Amaro oraz nowe hobby, którym jest prowadzenie własnego bloga. Dla tej wyjątkowej 16-latki to najlepsza forma terapii i odskocznia od codziennej walki i rozmyślań o przyszłości. Poza tym uwielbia gotować, interesuje się modą, fotografią, czyta nałogowo książki, chce zostać dietetykiem.

Nie lubi, kiedy ktoś się nad nią lituje, współczuje, traktuje inaczej niż zdrowe osoby. Nawet w najtrudniejszych chwilach znajduje siłę, aby z godnym podziwu uporem powtarzać: „Wszystko co nam się przytrafia jest dla nas nauką, z której mamy wyciągnąć lekcje. Choroba to dla mnie tylko kolejny etap życia, z którego wyjdę z podniesioną głową i z nowymi doświadczeniami. Na pewno nie zniszczy mi moich planów na przyszłość, nie dam jej takiej satysfakcji!”. Podkreśla, że rak pomógł jej poznać samą siebie, ukazał jej wszystkie silne i słabe strony, dodał kilka nowych cech, przede wszystkim odwagę. Pokazał, na kogo może liczyć.

A my chcielibyśmy pokazać Oliwii, jak bardzo cenimy ją za waleczność i optymizm oraz postrzegamy jako wyjątkową, nietuzinkową osobę, która zasługuje na wszystko, co najlepsze. Chcemy spełnić jej największe marzenie, które siedzi cichutko w jej głowie już od wielu, wielu miesięcy. Jest nim biały laptop dobrej firmy, za pomocą którego mogłaby się kontaktować ze znajomymi, a także z tatą pracującym za granicą. Na razie jej odporność jest na tyle słaba, że organizm niczym gąbką chłonie wszelkie bakterie i wirusy, dlatego kontakty ze światem zewnętrznym są mocno ograniczone. Ponieważ nastolatka ma indywidualny tryb nauczania w domu, laptop służyłby jej również jako pomoc do nadrabiania zaległości szkolnych. Dzięki niemu będzie mogła codziennie zamieszczać nowe wpisy i zdjęcia na swoim blogu. To sprawia jej największą przyjemność, bo pozwala całkowicie zająć głowę i dzielić się z czytelnikami swoimi myślami, uczuciami i pomysłami. Otwiera się przed nimi, a oni w zamian zostawiają ciepłe komentarze, wspierają i tak jak my trzymają kciuki za powrót do pełnego zdrowia. Liczymy na Waszą pomoc w spełnieniu tego niewielkiego marzenia „wielkiej” dziewczyny!