Skąd brać siły, aby pokonać kolejną wznowę?

To, co spotkało 18-letnią Vanessę, trudno objąć ludzkim rozumem. Pięć lat temu, w 1 klasie gimnazjum, dziewczynka trafiła na oddział laryngologiczny z powodu uporczywych krwawień z nosa. Lekarze wykryli torbiel, pobrali wycinek i wysłali na badania. Wtedy nikt jeszcze nie podejrzewał najgorszego... Przyszły wyniki, a potem był już tylko oddział onkologii… To w tamtym momencie życie Vanessy zatrzymało się po raz pierwszy. Zdiagnozowano jeden z najrzadszych nowotworów złośliwych – raka nosogardła. Coś takiego nie miało prawa się wydarzyć...

Początkowo wydawało się, że raka uda się pokonać chemioterapią i naświetlaniami. Leczenie właściwie już zakończono, kiedy nastolatka ponownie wyczuła guzka w tym samym miejscu, co poprzednio. Lekarz zignorował jednak potworne przeczucia i nawet nie zlecił badań. Nadszedł dzień pożegnania się ze szpitalem. To miał być radosny dzień, a stał się koszmarem z najgorszych snów. Po usunięciu portu guzek urósł do wielkości jajka. Nie było już wątpliwości, że to wznowa. Tym razem oprócz chemioterapii Vanessa przeszła operację wycięcia guza wraz ze ślinianką i dwoma węzłami chłonnymi.

Następne lata to już tylko pasmo nieszczęść, poprzerywane tu i  ówdzie krótkimi okresami remisji. W 2015 roku dziewczyna miała drugą wznowę, w 2016 dwie kolejne – akurat wtedy, gdy przygotowywała się do matury. Niestety, nie było jej dane przystąpić do tego najważniejszego egzaminu. W tym czasie miała o wiele trudniejsze zadanie do wykonania – ostatkiem sił walczyła o swoje życie. To był prawdziwy sprawdzian z odwagi, wytrzymałości i dojrzałości. W czasie gdy rówieśnicy Vanessy pilnie się uczyli, planując swoją przyszłość, ona przechodziła chemię na zmianę z operacjami i myślała tylko o tym, żeby przetrwać następny dzień.  Liczyło się tylko „tu i teraz”, bo żadnego „potem” mogło nie być…

Na dzień dzisiejszy nastolatka przyjmuje chemię podtrzymującą, aby powstrzymać rozrost guza. Cały czas musi też dostawać zastrzyki z powodu przebytej zakrzepicy mózgowej. Rak nie daje za wygraną, ale Vanessa również nie zamierza się poddać. Walczy już od 5 lat i będzie walczyć do samego końca. W morzu cierpienia i bólu znalazła swoje małe szczęście – fotografowanie. Choroba spowodowała, że zwykłe pstrykanie zdjęć przerodziło się w pasję. Dziewczyna dostała nowy aparat, założyła bloga, w szpitalu miała swoją pierwszą autorską wystawę. Fotografuje głównie przyrodę. Są dni, gdy nie ma na nic siły, ale wizja przyszłych zdjęć staje się motywacją do tego, żeby się podnieść, ubrać i wyruszyć przed siebie, nawet gdy pogoda nie sprzyja.

Problem w tym, że Vanessa nie ma dobrego laptopa, na którym mogłaby robić obróbkę cyfrową swoich fotografii, a potem je drukować. W dzisiejszych czasach komputer jest nieodłącznym elementem w pracy fotografa – czy to amatora, czy zawodowca, zarówno w domu jak i w terenie. To dzięki niemu możliwe stają się operacje na zaawansowanych programach graficznych, które pozwalają zmodyfikować zdjęcia, wykonać delikatny retusz bądź dodać do nich atrakcyjne efekty wizualne.

Mamy nadzieję, że dzięki Waszej pomocy uda nam się spełnić największe marzenie Vanessy i podarować jej laptopa z odpowiednim wyposażeniem. Wiemy, że fotografowanie i obróbka zdjęć to dla niej forma rehabilitacji, która dodaje jej energii, siły i jak to ona mówi: „kopa do życia”. Dodatkowo dzięki komputerowi będzie mogła pokazać swoje prace szerszej publiczności i nawiązać wiele ciekawych znajomości!