Fabian się nie poddaje, choć choroba nie odpuszcza... POMOCY!

Ciążą przebiegała książkowo, nie było żadnych niepokojących objawów, które mogłyby wskazywać, że dzieje się coś niedobrego. Byliśmy przeszczęśliwi, że powitamy na świecie naszego drugiego synka. Niestety szybko radość zamieniła się w strach, przerażenie i obawę o życie Fabianka.

Synek urodził się 5 grudnia 2019 roku. Niestety po porodzie nie płakał, miał problemy ze ssaniem, przelewał się przez ręce… Każda mama po trudnym i wyczerpującym doświadczeniu, jakim jest poród, pragnie tylko jednego – usłyszeć płacz swojego dziecka, aby mieć pewność, że wszystko z nim w porządku. Ja niestety nie usłyszałam nic. W głowie pojawiło się mnóstwo obaw i strach, które próbowałam stłumić miłością i nadzieją, bo przecież synek był przy mnie, żył.

Niestety okazało się, że Fabian nie przyszedł na świat sam. Razem z nim przyszła nieuleczalna choroba genetyczna – Zespół Pradera Williego. Nie ma na nią lekarstwa, nie można jej operować. Objawia się nieopanowanym poczuciem głodu, obniżonym napięciem mięśniowym i problemami z mową. 

Wiedzieliśmy, że zrobimy wszystko, aby pomóc naszemu dziecku. Przez jakiś czas po porodzie, ze względu na wykonywane badania, Fabian musiał przebywać w szpitalu. Gdy mogliśmy go już zabrać do domu, od razu rozpoczęliśmy poszukiwania odpowiedniej dla synka rehabilitacji, by zapewnić mu możliwie najlepszy rozwój. 

Niestety spadło na nas kolejne nieszczęście. W styczniu 2022 roku Fabian potrafił już przejść krótki dystans na czworaka, zaczynał podpierać się na kolanach. Widzieliśmy, że z każdą chwilą robi postępy. Jednak w lutym wszystko runęło, gdy zachorował na Covid-19. Przeszedł sepsę, był niewydolny krążeniowo i oddechowo. Byliśmy przerażeni, bardzo baliśmy się, że możemy go stracić.

Mimo małych szans na przeżycie – Fabian wygrał. Jednak przez ten incydent stracił wszystkie swoje umiejętności, które na nowo musimy wypracować. Teraz przemieszcza się głównie pełzając… Dodatkowo choruję na padaczkę, nie mówi i ma wadę wzroku. Jest stale rehabilitowany.

Uczęszczamy z nim na zajęcia z integracji sensorycznej, spotkania z psychologiem i neurologopedą. Niestety synuś nie może jeszcze pójść do przedszkola, ponieważ przez swoje problemy zdrowotne – boją się go przyjąć. 

Ze względu na konieczność całodobowej opieki nad Fabiankiem, nie mogę podjąć żadnej pracy. Jedyną osobą, która zarabia, jest mój mąż. Niezwykle ciężko nam opłacić kosztowną rehabilitację, leczenie i zapewnić rodzinie wszystkie potrzeby. Fabianek ma starszego brata Gabrysia. Chłopcy są dla nas całym światem. Cieszymy się, widząc, że Fabian próbuje komunikować się z bratem i potrzebuje jego obecności. Gabryś jest dla Fabianka motorem napędowym w walce o zdrowie i sprawność.

Marzymy, żeby nasz synek stanął na nogi… Musimy przestrzegać ścisłej diety, bo ze względu na chorobę genetyczną – Fabian może umrzeć z przejedzenia… Proszę, pomóżcie nam w tej trudnej codzienności. Tylko turnusy rehabilitacyjne mogą pomóc Fabiankowi stanąć na nogi.

Rodzice i braciszek Fabiana

Licytacje dla Fabianka 💚