Fabian Wojtkowiak, 45 lat

Tak trudno było mi uwierzyć w słowa lekarza, jeszcze trudniej było pogodzić się z diagnozą... Stwardnienie rozsiane o postaci postępującej, choroba, która coraz bardziej mnie wyklucza. Mam 42 lata i rodzinę - wspaniałą żonę, na którą przez moją niepełnosprawność spadło mnóstwo obowiązków; 18-letniego syna, który wchodzi w dorosłość i chciałbym w tym czasie być dla niego wsparciem; 4-letnią córeczkę, która potrzebuje taty... Przez mój stan zdrowia czasami nawet odebranie jej z przedszkola jest dla mnie wielkim wyczynem. Obecnie najczęściej poruszam się o lasce. 

Koszty związane z moją chorobą wciąż rosną, a jedyne, na co mogę sobie pozwolić to opcje refundowane w ramach NFZ, a jest to kropla w morzu potrzeb. Potrzebna stała rehabilitacja, na którą wciąż brakuje pieniędzy. Nie jest łatwo prosić o pomoc, jednak nie mam wyjścia. 

Fabian