Koszmarny wypadek, złamane życie i jedyna szansa, by stanąć na nogi

Aktualizacje

• 9 czerwca 2022

  Z ostatniej chwili❗️Jest szansa, by wstać z wózka!

  Wstać, zrobić krok, później kolejny, wejść po schodach, dotknąć sufitu, a jeśli się uda – pójść na spacer, wsiąść na rower, spojrzeć na krawężnik i nie martwić się, że dostępny dla mnie świat kończy się na tym krawężniku.

  Dla większości z Was to pestka, dla mnie – największe z marzeń i najważniejszy z celów. 

  Nie pamiętam wypadku, który wydarzył się nieopodal mojego domu. Może lepiej, że nie pamiętam, bo znalazłem się na granicy życia i śmierci. Lekarze mieli kłopot, od czego zacząć. Był uraz kręgosłupa z uszkodzeniem rdzenia kręgowego, pęknięta aorta, stłuczone płuca, uszkodzone obie nerki. Uratowali moje życie, ale nie byli w stanie naprawić zniszczeń jakie powstały w wiązce tkanki nerwowej odpowiedzialnej za władzę w nogach.

  Straciłem sprawność. Chcę ją odzyskać. Nie tylko dla siebie. Również dla rodziców. Dla przyjaciół. Dla wszystkich ludzi, którzy mają za sobą historię podobną do mojej. Chcę pokazać im, że nie wolno przekreślać marzeń. Chcę udowodnić, że trzeba pielęgnować nadzieję, bo nawet jeśli wczoraj coś było niemożliwe, jutro wszystko może się zmienić. 

  Do niedawna słyszałem od lekarzy, że uraz rdzenia kręgowego, który jest przyczyną mojej niepełnosprawności jest nieodwracalny. Ale nauka nie stoi w miejscu. Medycyna w parze z nowoczesną technologią otworzyła możliwość stopniowego przywracania sprawności ludziom, którzy oglądają świat z perspektywy wózka inwalidzkiego. 

  Przez kilka lat śledziłem nowinki z całego świata dotyczące prób regeneracji uszkodzeń rdzenia kręgowego. W końcu pojawiło się światełko za którym nie mogłem nie podążyć.

  Jestem po wstępnej kwalifikacji do nowatorskiego leczenia w klinice w Zurichu, które daje nadzieję, że kiedyś wózek inwalidzki nie będzie mi potrzebny. 

  Ani na chwilę nie straciłem determinacji w staraniach o powrót do sprawności. Nie zrezygnowałem ze sportowych pasji. Kontynuuję studia na Akademii Wychowania Fizycznego. Chcę obronić pracę magisterską i obronić coś jeszcze… Wiarę, że nie ma rzeczy niemożliwych. Z pracą magisterską poradzę sobie sam. Aby bronić wiarę, że niemożliwe nie istnieje potrzebuję pomocy, bo najpoważniejszą barierą w walce o powrót do sprawności jest bariera finansowa.

  Jeśli nie braknie wokół mnie życzliwych ludzi, nie poddam się. Nigdy.
  Filip