Narodziny dziecka kojarzą się z ogromnym szczęściem. Każdy z rodziców czeka na ten pierwszy krzyk zwiastujący nowe życie. Gdy tego zabraknie, pojawia się stres i niezrozumienie. Brak pierwszego przytulenia, spojrzenia w oczy. Człowiek nie wie jak reagować. Niestety nas spotkał ten gorszy scenariusz… 

Ciąża z Hanią przebiegała bez żadnych komplikacji. Nic nie wskazywało na to, że za moment będziemy musieli przeorganizować całe nasze życie. Szybki poród. Nagle mnóstwo lekarzy zebrało się obok Hani. A my nie mogliśmy spojrzeć na nowonarodzoną córeczkę. Słyszeliśmy tylko, że nie oddycha i jest sina. Od razu zabrali ją na badania. Nie zobaczyliśmy jej nawet przez sekundę. 

To wszystko działo się jak w mgnieniu oka. Zdarzeniom towarzyszyło wiele skrajnych emocji. Hania otrzymała tylko 2 punkty w skali Apgar. Po kilku godzinach niepewności dowiedzieliśmy się, że musi zostać natychmiast przetransportowana do innego szpitala, gdzie otrzyma ratunek - czepek chłodzący, który zmniejszy powstałe szkody neurologiczne. Mogliśmy zobaczyć ją tylko na chwilkę. Nasze wyczekane maleństwo… A potem zabrali ją na 2 tygodnie. 2 tygodnie trwające jak wieczność. 

Rokowania były złe. Brak konkretnych diagnoz powodował wzrastający niepokój. Zabierając nasze maleństwo ze szpitala, tak naprawdę nie wiedzieliśmy, co jej jest. Wystąpiło niedotlenienie okołoporodowe. Co dalej? Jak mamy jej pomóc? Główka Hani prawie w ogóle nie rosła, napięcie mięśniowe było wzmożone. Hania dużo płakała, musiała bardzo cierpieć. Szukaliśmy pomocy, by dowiedzieć się, co robić. W punkcie wczesnej interwencji otrzymaliśmy trochę więcej informacji.  

Skutkiem komplikacji okołoporodowych jest mózgowe porażenie dziecięce, niedowład spastyczny kończyn dolnych, małogłowie, zez rozbieżny oraz brak widzenia obuocznego. Usłyszeliśmy, że Hania musi być jak najszybciej rehabilitowana. Wyrok spadł na nas niespodziewanie. Mieliśmy dwie możliwości - albo załamać się i pogrążyć w smutku, albo walczyć i cieszyć każdym dniem. Nie zastanawialiśmy się długo i zaczęliśmy działać. Jesteśmy naprawdę szczęśliwi pomimo choroby Hani. Cieszymy się, że jest z nami, że swoim uśmiechem zaraża naszą rodzinę każdego dnia. Inspiruje nie tylko nas, ale także swojego młodszego brata. 

Hania w swoim krótkim życiu bardzo dużo przeszła, jednak pomimo wszystko pozostaje pełną radości optymistką. Zasypia i budzi się z uśmiechem na twarzy. Każdego dnia na rehabilitacji dzielnie ćwiczy. Walczy, aby w przyszłości mogła stanąć na własnych nogach. Wszystko to jednak nie przychodzi samo i związane jest z ogromem pracy oraz wydatków. Celem zbiórki jest zakup ortez AFO – są to ortezy obejmujące stopę, staw skokowy oraz podudzie. Ortezy prawidłowo ustawiają stopę, a co za tym idzie, pozwalają na samodzielne kroki. 

Hania jest ogromną optymistką. Skrada serca wszystkich ludzi, którzy pojawią się na jej drodze. Każdego dnia ciężko ćwiczy. Walczy, aby w przyszłości mogła stanąć na własnych nogach. Bez ortez niestety Hania nie jest w stanie samodzielnie stać i chodzić. Biodra, kolana i stopy źle się ustawiają i prowadzi to, do koślawości kolan oraz stóp. Funkcją ortezy jest temu zapobiegać. Pomóżmy Hani spełnić jej największe marzenie!

Rodzice

➡️ Postępy Hani możemy obserwować także na Facebook'u