To właśnie teraz, gdy Ignaś jest jeszcze małym chłopcem, możemy wypracować najwięcej! Pomóż!

Ignaś jest najważniejszą osobą w moim życiu i choć bywa ciężko, to właśnie synek sprawia, że każdego dnia się uśmiecham. Ciąża od początku była powikłana, lekarze podjęli decyzję o jej rozwiązaniu w zaledwie 37. tygodniu ze względu na to, że Ignaś przestał się rozwijać...  

Pierwsze 2 miesiące jego życia były bezproblemowe. Po tym czasie zauważyłam, że mój syn nie podnosi głowy, dlatego jak najszybciej udałam się do fizjoterapeuty. Na szczęście po kilkunastu sesjach rehabilitacji syn dogonił rówieśników. Cieszyłam się, że zaczyna się prawidłowo rozwijać, szybko usiadł, wstał i zaczął chodzić. 

Około roku Ignaś przestał nawiązywać ze mną kontakt wzrokowy, nie wskazywał palcem, był bardzo nerwowy oraz nie gaworzył. Pediatrzy uspokajali, że być może ma taki etap rozwoju. Ignaś zaczął chętnie uczęszczać do żłobka, otrzymywał informacje, że nie bawi się z dziećmi i odstaje rozwojem, jednak uspakajano mnie, że może potrzebować więcej czasu na adaptację. Jednak z biegiem czasu sytuacja zaczynała mnie coraz bardziej martwić, miałam wrażenie, że syn cofa się w rozwoju... 

Około drugiego roku życia syn wypowiadał jedynie głoski, dlatego zaczęłam szukać pomocy u logopedy. Syn zaczynał układać zabawki rzędami, wywracać gałki oczne, kręcić się w kółko, machać rękami – wciąż też nie mówił. Gdy udałam się do psychologa, usłyszałam, że Ignaś ma zachowania typowe dla spektrum autyzmu. W żłobku po pewnym czasie również zauważono dziwne zachowania. 

Aby wesprzeć rozwój i funkcjonowanie synka zapisałam go na trening umiejętności społecznych oraz terapię integracji sensorycznej. Dzięki zajęciom ze specjalistami pojawiają się ogromne postępy – syn wyciszył się i wieku 3,5 roku zaczął komunikować się przy użyciu słów. Po zakończeniu procesu diagnostycznego zapadła ostateczna diagnoza – Ignaś jest w spektrum autyzmu...

Codzienne funkcjonowanie jest ciężkie, w przedszkolu syn korzysta z pomocy nauczyciela wspomagającego, ma problemy z komunikacją oraz okazywaniem własnych emocji, reagowaniem w sposób właściwy do sytuacji. Ja ciągle uczę się mu pomagać...

Aktualnie syn wymaga zajęć usprawniających oraz wzmacniających, terapii SI, psychologicznej pedagogicznej oraz logopedycznej. Chciałabym także, aby mógł korzystać z turnusów rehabilitacyjnych. Niestety, koszty związane z walką o rozwój Ignasia są niezwykle wysokie i bardzo trudno jest udźwignąć tak duży ciężar finansowy samodzielnie…

To właśnie teraz, gdy Ignacy jest jeszcze małym Ignasiem – mamy szansę wypracować najwięcej. Wraz z upływem czasu będzie coraz ciężej osiągnąć kolejne postępy. Proszę Was, pomóżcie wywalczyć dla mojego synka lepsze jutro, on tak bardzo tego potrzebuje…

Mama