Gorzka rzeczywistość życia z cukrzycą

Igor ma 14 lat. Chcielibyśmy, aby jego codzienność była beztroska, jak u innych dzieci. Jednak wiadomość o cukrzycy typu 1 postawiła naszą codzienność na głowie. Świadomość, że Igor do końca życia będzie mierzył się z tak nieobliczalnym przeciwnikiem, jest dla nas druzgocąca. 

Igor jest chłopcem bardzo aktywnym, chodzi do klasy sportowej, gra w siatkówkę w szkolnej drużynie oraz pływa. Nasz świat rozsypał się jak domek z kart w ciągu zaledwie jednego popołudnia. Igor schudł w ciągu dwóch miesięcy 6 kg i urósł 3 cm. Skontrolowaliśmy ten fakt u lekarza, ale uspokoił nas, że w jego wieku to normalne. Jako mama zaczęłam być bardziej czujna.

Zaobserwowałam, że syn zwiększone pragnienie, a mąż wyczuł w oddechu syna amoniak. Postanowiłam sprawdzić, co mogą oznaczać te objawy, bo wszystko wskazywało na cukrzycę, ale tej myśli nie dopuszczałam. Późnym wieczorem zmierzyliśmy synowi cukier na glukometrze, a to, co zobaczyłam, wprawiło mnie w osłupienie- wskazywał 564! W pierwszej chwili pomyślałam, że jest popsuty. Niestety nie był. Później wszystko już potoczyło się błyskawicznie: karetka, szpital i diagnoza: cukrzyca typu I. Od momentu diagnozy jesteśmy bardzo czujni. Syn ma częste wahania poziomu cukru we krwi, które grożą hipoglikemią albo hiperglikemią. Najbardziej niebezpieczne są właśnie w nocy. Zbyt wysoki lub zbyt niski poziom cukru wiąże się z poważnymi konsekwencjami. 

Postępująca choroba może doprowadzić również do uszkodzenia nerwów i naczyń, niewydolności nerek, utraty wzroku, amputacji nogi lub ręki, a nawet udaru mózgu i zawału serca! Często widzę, że Igor znosi to wszystko dzielniej niż ja, ale pęka mi serce za każdym razem, kiedy wbija w swoje palce igłę, by zbadać poziom cukru.

Aby Igor mógł realizować swoje plany życiowe i funkcjonować jak jego rówieśnicy wymaga pompy insulinowej, która niestety nie jest w naszym kraju refundowana, a jej koszt przekracza nasze możliwości, zwłaszcza, że mamy jeszcze dwoje niepełnosprawnych dzieci. Jeśli cukrzycy nie będziemy trzymali w ryzach, życie Igora będzie toczyło się w ciągłym strachu. Bardzo prosimy Was o wsparcie, które zapewni nam poczucie bezpieczeństwa.

Rodzice Igora