Chociaż spędziliśmy razem już wiele lat, dla mnie to wciąż mało. Chociaż wspólnie przeżyliśmy mnóstwo tych pięknych i tych trudnych chwil, ja chcę więcej. Chcę, by choroba nigdy nie była w stanie nas rozdzielić i o to będę walczył! Chcę tego dla Iwony, dla siebie i dla naszych dwóch córek!

SM – dwie litery, które niszczą naszą codzienność. Które sprawiają, że moja żona staje się więźniem własnego ciała. Z początku ledwo zauważalne objawy choroby przybierały na sile, zabierając Iwonie więcej i więcej. Stwardnienie rozsiane to przewlekła choroba układu nerwowego, która powoduje uszkodzenie tkanki nerwowej, odbierając sprawność.

Żona została zdiagnozowana w 2014 roku. Od tamtego czasu trwa nasza walka. Niestety – mamy do czynienia z najcięższą postacią SM, czyli wtórnie postępującą, co oznacza, że stan Iwony cały czas stopniowo się pogarsza... 

Choroba zdążyła doprowadzić już do pozagałkowego zapalenia nerwu wzrokowego, uszkadzając lewe oko. Co najgorsze, występują coraz większe niedowłady w nogach. Iwona głównie porusza się przy balkoniku. Na dłuższe dystanse na specjalnym wózku. Nie wyobrażamy sobie, że miałaby zupełnie przestać chodzić, dlatego robimy wszytko, dwoimy się i troimy, by powstrzymać postęp SM. Obecnie Iwona jest w trakcie chemioterapii w szpitalu w Grudziądzu.

Jest jednak jeszcze jedna nadzieja – nierefundowany lek na postać SM wtórnie postępującą.

Stwardnienia nie można wyleczyć. Nie ma złotego środka, który sprawi, że teraz już będzie dobrze, ale można z nim skutecznie walczyć – o lepsze jutro, o sprawność. Dlatego zbieramy na lek, który jest naszą nadzieją. Który, mimo że tak bardzo potrzebny, jest bardzo drogi... Proszę, pomóż nam!

Krzysztof, mąż

Materiały o Iwonie:

infobusko.pl:  ”I że Cię nie opuszczę”. Pomóżmy Iwonie

Skrócony apel: