❗️Nowotwór, udar i skutki uboczne po leczeniu! Tego jest już zbyt dużo❗️

Chciałabym napisać, że moja historia zakończyła się dobrze, a strach o własne życie w końcu mnie opuścił. Niestety nadal nie mogę tego zrobić…

Dziękuję, że pomagaliście mi przy poprzedniej zbiórce. Dzisiaj ponownie staję przed Wami, ponieważ choroba nadal nie została pokonana…

Moja historia: 

Z moim schorzeniem żyje 1 osoba na dwa miliony… Dlaczego los wybrał akurat mnie?

Gdy kilka lat temu dowiedziałam się, że choruję na złośliwy nowotwór kości czaszki i twarzy – struniak stoku, lekarze powiedzieli mi, że będę żyć jeszcze maksymalnie 10 lat… Ale ja nie planuję się poddać! Moja córeczka Nikola, mój największy skarb, nie może wychowywać się bez mamy! 

Przeziębienie, antybiotyk i walka z niekończącą się chorobą. Na samym początku nie spodziewałam się, że to wszystko jest oznaką tak trudnego przeciwnika, z którym przyjdzie mi się pojedynkować. Upadek w pracy spowodował wizytę w szpitalu, dzięki której poznałam prawdziwą nazwę choroby.

Tomograf, rezonans magnetyczny, oddział neurologii i diagnoza – struniak stoku. Usłyszałam, że jestem "wyjątkowa", ale dlaczego los postanowił powiedzieć mi o tym w tak potworny sposób?! Dlaczego dał mi tak wyjątkowo okrutną chorobę? Nowotwór złośliwy, na który nie ma leku…

Przeszłam dwie operacje, protonoterapię, ból niemal niemożliwy do przeżycia i niepewność, która każdego dnia zabierała mi coraz więcej sił. Niestety po pewnym czasie wystąpił nawrót choroby, który wiązał się z dotkliwymi konsekwencjami. Zaatakowana została przysadka mózgowa, odpowiedzialna za tak bardzo ważne funkcje hormonalne w naszym organizmie.

Kiedy juz miałam nadzieję, że sytuacja się stabilizuje, nastąpił kolejny cios. Rosnąca frustracja nie miała końca! W 2022 roku przyszły zawroty głowy, jednak wtedy jeszcze nie wiedziałam, że stanie się jeszcze gorsze. Trafiłam do laryngologa i okazało się, że mam okropne zrosty w zatokach po dwóch poprzednich operacjach nowotworu!

Zatoki są zniszczone. Musiałam przejść kolejny zabieg. Tym razem usunięcia zrostów, żeby oddychać w miarę normalnie i żeby ustąpiły bóle głowy. Zabieg został przeprowadzony, jednak bóle głowy tak się nasilały, że wróciłam do laryngologa... 

Dostałam skierowanie na tomograf zatok, jednak nie doczekałam do otrzymania wyniku. 13 grudnia 2022 r. silny, kilkutygodniowy ból głowy zakończył się UDAREM! 

Spędziłam kolejne tygodnie w szpitalu. Tętnice w moim mózgu zanikają, co jest najgorsze! Okazało się, że to stenoza popromienna. Jestem pierwszą i jedyną osobą w Polsce, która po radioterapii protonowej ma taki skutek uboczny leczenia nowotworu. Aż brak mi słów…

W maju 2023 Dzień Matki spędziłam w szpitalu, z dala od mojej ukochanej córeczki. Lekarze przeprowadzili przeszczep tętnicy mózgowej. Operacja była bardzo trudna i ciężka, ale niestety kolejna tętnica w mózgu zanika. Czekają mnie kolejne badania i dalsze leczenie. Boję się, ale i tym razem nie zmierzam się poddać! Bedę walczyć dalej, bo mam największą na świecie motywację – własne dziecko!

Siły, motywacji i wytrwałości mi nie brakuje. Jedyną przeszkodą są środki finansowe – teraz tylko one mogą zapewnić mi powrót do zdrowia! Proszę, pomóż mi dalej być mamą dla mojej córeczki!

Izabela