Życie nigdy mnie nie oszczędzało. Los stawiał na mojej drodze coraz to nowe przeszkody, które ja sukcesywnie starałam się pokonywać. Mimo wszystko snułam plany, realizowałam marzenia i czułam, że żyję. Teraz, mówiąc szczerze, odechciało mi się życia...

Historia moich chorób to gruba teczka. Ponad 20 lat temu zdiagnozowano u mnie toczeń wielonarządowy. Później przyszło mi się zmierzyć z jego konsekwencjami. Przeszłam dwa zawały serca, w moim organizmie rozwinął się niezłośliwy nowotwór narządów rodnych. Niemal każdego dnia otwierała się nowa przegroda w Puszcze Pandory. Wielokrotnie zadawałam sobie pytanie: dlaczego ja?

W 2018 roku przeszłam operację oczyszczenia ropowicy pięty, co okazało się być początkiem moich wielkich problemów... Od tego czasu stale poddaję się leczeniu, które nie powoduje poprawy mojego stanu zdrowia. Rana na stopie utrudnia mi codzienne funkcjonowanie. Zresztą wszystko widać na zdjęciach. Nie otwierajcie ich, jeśli nie musicie. Ten widok to żadna przyjemność. Mam tego świadomość, bo muszę się z nim mierzyć codziennie.

Podczas ostatniej konsultacji, lekarz zakwalifikował część prawej kończyny do amputacji. Jednak dopóki tli się we mnie nadzieja na jej uratowanie, będę walczyć! Podczas kolejnej konsultacji dowiedziałam się o możliwości podjęcia leczenia niegojącej się rany na mojej stopie w prywatnej klinice w Warszawie. Koszt takiej operacji zwala z nóg... Mój nadwyrężony latami zmagania się z chorobami budżet nie pozwala mi z nadzieją patrzeć w przyszłość... 

Kuracje w klinice podologicznej rozpoczęłam 3 września tego roku. Zabiegi medyczne, konsultacje i podjęta forma leczenia przynoszą pozytywne rezultaty i nadzieję na przyszłość. Bardzo poprawiło to mój komfort życia, nie tylko codziennych czynności, które dotąd sprawiały mi olbrzymie trudności, ale także moją kondycję psychiczną, która również nie była w najlepszym stanie.

Rana w wyniku zabiegów, powoli zaczyna się zmniejszać: od początkowego pomiaru 21 mm, zmniejszyła się o 8 mm! To bardzo dobrze rokuje na przyszłość, natomiast kuracja wymaga regularnych, kosztownych zabiegów i zmian opatrunków, dwa razy w tygodniu. Lekarz prowadzący w chwili obecnej nie jest w stanie określić momentu całkowitego zakończenia leczenia. 

Proszę, pomóż mi! Leczenie jest bardzo kosztowne. Sama nie dam rady...

Izabella