Moje życie nigdy nie należało do łatwych. Od dziecka cierpię na przepuklinę oponowo-rdzeniową. Mimo że mam już 39 lat, nadal nie postawiłem swoich pierwszych kroków. Nigdy nie było mi dane poruszać się na własnych nogach. Mimo wszystko, dzięki wsparciu i pomocy bliskich staram się normalnie żyć. Wiem, że jest to możliwe!

Poruszam się na wózku inwalidzkim. Aby być samodzielnym i zachować jak największą sprawność potrzebuję regularnej rehabilitacji. Niestety, niezbędne leczenie generuje ogromne koszty… Brakuje mi pieniędzy na turnusy rehabilitacyjne, rehabilitacje stacjonarne oraz sprzęt medyczny. Bez tego moje życie uzależnione będzie od innych osób. Dlatego muszę prosić Cię o pomoc. Codzienność, którą sobie wypracowałem, pozwala mi na normalne życie. Brak samodzielności to koszmar, który najbardziej mnie prześladuje. Proszę, nie pozwól, by się spełnił!

Jacek