Jan Pamuła, 66 lat

W 1996 roku, kiedy doszło u mnie do wypadnięcia barku, lekarze zdiagnozowali wiotkie porażenie czterokończynowe. Wcześniej nie wiedziałem, że jestem chory. Byłem nieco słabszy już w szkole, ale w tamtych czasach takie rozpoznanie nie przychodziło łatwo.

Pracowałem, ile mogłem, chociaż choroba postępowała i wciąż postępuje. Dziś mam ponad 60 lat, grupę inwalidzką i niezdolność do samodzielnej egzystencji. Poruszam się głównie na wózku, a w rękach nie mam wystarczająco siły, by nawet podnieść łyżkę.

Mieszkam sam, dlatego bardzo zależy mi na rehabilitacji. To jedyny sposób, bym mógł jak najdłużej być sprawny, ponieważ obwodowe nerwy w moim ciele są uszkodzone. Wspierają mnie przyjaciele i sąsiedzi, ale to wciąż za mało...

Dlatego postanowiłem poprosić o pomoc. Każda wpłata i przekazanie 1,5% podatku do dla mnie szansa i zabezpieczenie, bym mógł dalej walczyć o swoją sprawność. 

Jan