Joanna Korpak, 41 lat

Cukrzyca typu I towarzyszy mi niemal całe życie. Zachowałam w dzieciństwie,  początki były bardzo trudne, jednak z czasem nauczyłam się funkcjonować z tym schorzeniem. Ukończyłam szkołę, zdobyłam wykształcenie wyższe, zdobyłam pracę w zawodzie.  Starałam się nie poddawać, choć choroba stawiała na mojej drodze kolejne trudności...

Najgorsze dni nadeszły niespodziewanie latem 2024 roku. Straciłam przytomność, trafiłam na SOR a tam doszło do nagłego zatrzymania krążenia. Zostałam niezwłocznie przewieziona na OIOM, zapadłam w śpiączkę metaboliczną, doszło do kwasicy… To były bardzo trudne chwile, które okazały się tragiczne w konsekwencjach. Po długim pobycie w szpitalu wróciłam do domu, jednak stałam się osobą uzależnioną w dużej mierze od pomocy innych. Muszę korzystać ze wsparcia wielu specjalistów, muszę być rehabilitowana, kontynuować leczenie i dalszą diagnostykę. 

To wszystko pochłania ogrom pieniędzy, przez co też ciężko jest mi odłożyć na zakup nowej pompy insulinowej, która pomoże zatrzymać zmiany naczyniowe oraz utrzymanie prawidłowej glikemii i zapobiec epizodom hipoglikemii. Mam nadzieję, że dzięki wsparciu ludzi o dobrym sercu uda mi się nie tylko wrócić do pełnej sprawności, ale także powrócić do pracy choćby w niepełnym wymiarze pracy.

Asia