Do niedawna moja siostra Jola, jako pracownik szpitala, oglądała go z zupełnie innej perspektywy. Nie przypuszczaliśmy, że przyjdzie jej się zmierzyć z tak dramatyczną sytuacją…

9 stycznia 2023 roku zapowiadał się jak zwyczajny dzień. Jola jak zwykle wstała rano do pracy, krzątając się po domu i szykując. W pewnej chwili zupełnie niespodziewanie zasłabła w łazience! Mąż, słysząc nienaturalny hałas, poszedł sprawdzić, co się dzieje i… natychmiast wezwał pogotowie!  

Gdy po jakimś czasie zadzwonił do mnie, poczułem na tę wiadomość ogromny niepokój, ale nie przypuszczałem, że będzie to początkiem tak nierównej walki…

W szpitalu dowiedzieliśmy się, że przeszła udar niedokrwienny lewej półkuli mózgu, który pozostawił bardzo wiele zniszczeń w jej organizmie! 

Wtedy nie wiedzieliśmy jeszcze, z jakimi konsekwencjami się to wiąże. Cieszyliśmy się, że Jola żyje i to było dla nas najważniejsze. Dopiero potem zaczęło dochodzić do nas, że o zdrowie siostry będziemy musieli zawalczyć. 

Połowa jej ciała jest nieruchoma – sparaliżowana. Nie ma też z nią kontaktu logicznego, a przynajmniej takiego, jak przed zdarzeniem. Teoretycznie coś rozumie, coś mówi, wymawiając pojedyncze słowa, ale jest to tak niewiele, w porównaniu do naszej Joli sprzed tego zdarzenia…

Dziś wiemy na pewno, że moja siostra potrzebuje intensywnej  i kosztownej rehabilitacji, by mogła odzyskać zdrowie i samodzielność! Jako rodzina chcemy zapewnić jej profesjonalną pomoc, wystarczającą liczbę rehabilitacji, by mogła do nas wrócić w pełni sił. Niestety, taka rehabilitacja, to ogromne koszty, na które nas po prostu nie stać…

Bardzo prosimy o pomoc dla Joli! 

Robert, brat