Julia nie zdążyła pójść na studia... Tragiczny wypadek odebrał jej wszystko: sprawność, świadomość, przyszłość...

Julia miała tylko 19 lat, gdy jeden dzień odebrał jej całe dotychczasowe życie. Dopiero napisała maturę… Wszystkie plany i marzenia runęły. Oddalibyśmy wszystko, żeby móc porozmawiać z córką. Wiemy, że ona wciąż tam jest, uwięziona we własnym ciele… Każdego dnia robimy wszystko, żeby ją odzyskać. 

8.10.2021 – tę datę zapamiętamy na zawsze, bo bezpowrotnie zmieniła życie całej naszej rodziny. Nasza córka cudem uniknęła śmierci w tragicznym wypadku samochodowym. Julia wylądowała w szpitalu z licznymi złamaniami. Najgorszy był jednak rozlany uraz mózgu i krwotok podtwardówkowy… Stan córki był bardzo ciężki, lekarze kazali nam się z nią żegnać. 

Julka zawsze była aktywna, żywiołowa. Miała mnóstwo pasji, zainteresowań. Kochała muzykę, grała na pianinie, gitarze, śpiewała. Miała bardzo silny charakter i wierzyliśmy, że ta siła pozwoli jej przetrwać, przeżyć. Do marca 2022 córka przebywała na oddziale intensywnej terapii. A my każdego dnia czekaliśmy na cud. 

Kolejny rok córka spędziła w ośrodku rehabilitacyjnym. Niestety, nie wystąpiła tam poprawa. Codziennie martwiliśmy się o to, co będzie dalej. W końcu pojawił się malutki promyk nadziei – Julka zaczęła reagować, pojawił się też pierwszy uśmiech. Zabraliśmy nasze dziecko do domu. Do domu, który zawsze był pełen życia i ludzi, bo wciąż nas ktoś odwiedzał. Dziś zostaliśmy sami, każdego dnia walcząc o małe postępy.

Nasza wojowniczka powoli zdrowieje. Obrzęk mózgu ustępuje, nerki podjęły pracę, Julia zaczęła też samodzielnie oddychać. Jednak czeka ją długa, żmudna i bardzo kosztowna rehabilitacja. Nie wiemy, jakie przyniesie efekty, jednak nie pozostaje nam nic innego, jak być dobrej myśli. Jeśli jest choć niewielka szansa, że Julka odzyska świadomość, to trzeba walczyć.

Nieustannie pracujemy w domu, codziennie wykonujemy z córką ćwiczenia. Wiemy, że przynoszą one efekty. Może nie dla każdego zauważalne, ale cieszymy się z najdrobniejszych zmian. Julka zaczyna reagować płaczem na ból, uśmiecha się, lekko porusza kończynami. To dla nas ogromne sukcesy. Bardzo ważnym elementem walki o sprawność córki są turnusy rehabilitacyjne. Co trzy miesiące staramy się zapewnić córce taką opiekę. Niestety, cena takiego turnusu jest niemała. 

Do tego dochodzą koszty zakupu leków i niezbędnych środków pielęgnacyjnych, co zaczyna przekraczać nasze możliwości finansowe. Ogromną pomocą w codzienności byłby dla nas pionizator i wózek elektryczny. Jednak na ten moment o takim wsparciu możemy pomarzyć. Przez lata radziliśmy sobie sami, ale wydatki zaczynają się piętrzyć, a  nie wybaczymy sobie, jeśli skorzystamy z wszelkich dostępnych opcji. Chodzi o przyszłe życie naszego dziecka.

Myśl, że nie możemy porozmawiać z Julką, każdego dnia rozrywa nam serca. Wiemy, że ona nie odeszła, że wewnątrz wciąż czeka uśpiona nasza żywiołowa córeczka, która chce zawojować światem. Nie zważamy na to, ile lat nam zajmie odzyskanie jej. Zrobimy wszystko, żeby wróciła. Prosimy Was, wesprzyjcie nas podczas tej trudnej drogi.

Rodzice