Moment, w którym życie zaczyna rozpadać się jak domek z kart... Kiedy jeszcze nie wiesz, że za chwilę stracisz to, co najważniejsze, bezpowrotnie...

15 lat temu zaczęłam zmagać się z chorobą nerek. Z początku wyglądająca na niegroźną, choroba zawładnęła moją codziennością. Trzy razy w tygodniu poddawana jestem dializom. Wyniszczony organizm nie jest w stanie zwalczać infekcji, przez co stałam się częstym gościem szpitalnych oddziałów. Moje zwyczajne do tej pory życie przestało istnieć. Pojawiło się nowe - naznaczone trudnościami i cierpieniem.

Później zdiagnozowano u mnie nadciśnienie i cukrzycę, zaczęto wskazywać też na wadę serca. Złe wiadomości spływały lawinowo i tej lawiny nie można było powstrzymać. Człowiek w takiej sytuacji traci nadzieję, pojawia się przygniatające do ziemi zwątpienie i nieustające pytania... Dlaczego ja? Dlaczego mnie to spotyka?

I wtedy los wystawia mnie na kolejną próbę... W czerwcu bieżącego roku zdecydowano o amputacji nogi. Wraz z odjętą nogą zabrano mi samodzielność i możliwość korzystania z życia tak, jak dotychczas. Stałam się niepełnosprawna, zależna od pomocy innych osób (głównie mamy). Poczułam na własnej skórze, jak to jest być więźniem w swoim własnym domu. Zdrowy umysł podwójnie odczuwa ból i ograniczenia. 

Jestem młoda, tak bardzo chcę żyć... Chcę znów być niezależna, a do tego potrzebuję specjalistycznej i bardzo kosztownej protezy modularnej, której jednak nie jestem w stanie opłacić z własnej kieszeni.  Dlatego powstała ta zbiórka, a ja opowiadam Tobie, obcej dla mnie osobie, o swoich problemach i potrzebach.

Proszę, pomóż mi wrócić do dawnego życia. Sama nie dam sobie z tym rady...

Justyna