Kamil Kocyk, 24 lata

Kamil urodził się jako zdrowy chłopiec. Niestety,  trudności zaczęły pojawiać się lawinowo wraz z upływającym czasem. Syn rozwijał się wolno. Funkcjonował zupełnie inaczej, niż rówieśnicy. Nasza walka trwa już tak wiele lat. Dotychczas radziliśmy sobie sami, jednak teraz muszę poprosić o wsparcie...

Całe życie próbowałam zrozumieć Kamila. Robiłam wszystko, by on także potrafił zrozumieć świat, w którym żyjemy. Mimo to syn nigdy nie nauczył się mówić. Nie zdobył też umiejętności, które otworzyłyby mu drogę do samodzielnego życia. Całościowe zaburzenia rozwoju i umiarkowana niepełnosprawność intelektualna — dwie diagnozy, która odebrały mu wiele możliwości.

Kamil potrzebuje wsparcia w codziennych czynnościach. Nie przygotuje sobie posiłku, nie ubierze się samodzielnie. Ma ogromną nadwrażliwość na dotyk, przez którą toleruje tylko określone ubrania. Nieodpowiedni materiał sprawia mu fizyczny ból. 

Przed nami wyzwanie dorosłości syna. Po zakończeniu edukacji w szkole będziemy musieli uczęszczać na terapię prywatnie. Chciałabym, żeby rzeczywistość Kamila nie skurczyła się do czterech ścian jego pokoju, by nadal mógł odkrywać świat i godnie żyć. Będę bardzo wdzięczna, jeśli zechcecie nas w tym wesprzeć.

Mama, Grażyna