Podaruj Karolinie poczucie niezależności w życiu, w którym tak wiele musiała oddać chorobie!

Przez całe życie zmagam się z niepełnosprawnością. Wiem, że nigdy nie stanę na nogi. Pogodziłam się z tym, że choroba zostanie ze mną już zawsze. Nauczyłam się żyć inaczej, choć każdy dzień to dla mnie walka z ograniczeniami, bólem i bezsilnością. Pomimo tego staram się cieszyć życiem, mam cudownego męża, który każdego dnia daje mi ogrom wsparcia, cierpliwości i miłości.

Od dziecka choruję na przepuklinę rdzeniowo — mięśniową. Poruszam się na wózku inwalidzkim i jestem mu całkowicie podporządkowana. Moja sytuacja zdrowotna niestety z każdym dniem się pogarsza, przez co coraz ciężej radzimy sobie z opłacaniem niezbędnego leczenia i rehabilitacji. 

Często na życie nie zostaje nic… Muszę wtedy wybierać ważniejsze leczenie lub po prostu rezygnować...  Są to bardzo trudne wybory, zwłaszcza że rehabilitacja jest niezbędna, żebym mogła żyć samodzielnie. Bez bólu.  Ze względu na moją niepełnosprawność wiele czynności, które dla innych są czymś naturalnym i prostym, dla mnie stają się codziennym wyzwaniem. Tak jest z korzystaniem z naszej łazienki.

Dla większości ludzi łazienka to zwykłe pomieszczenie. Dla mnie to miejsce, które każdego dnia przypomina, jak bardzo zależna jestem od innych. Każda próba umycia się czy skorzystania z toalety wiąże się z poczuciem bezradności. Mój mąż, choć sam zmaga się z problemami zdrowotnymi, nie daje już rady mnie nosić…

Dostosowana toaleta, zamontowana kabina i obniżenie wszystkich niezbędnych elementów, bym mogła swobodnie z nich korzystać to szansa na samodzielność, prywatność i poczucie godności. To szansa na bezpieczeństwo, niezależność i odrobinę normalności w życiu, w którym tak wiele muszę oddać chorobie.

Koszt takiego remontu jest jednak ogromny. Nie stać nas, by zrealizować ten cel samodzielnie. Dziękuję Wam za całe dotychczasowe wsparcie i  jednocześnie proszę z całego serca – pomóżcie mi spełnić jeszcze to jedno, tak bardzo potrzebne marzenie. Marzenie o łazience, w której nie będę się bała upaść. W której będę mogła sama umyć twarz, wziąć prysznic, poczuć się po prostu jak każdy inny człowiek.

Wierzę, że z Waszą pomocą uda się sprawić, by codzienne życie było odrobinę łatwiejsze. Dziękuję Wam z całego serca za każdą pomoc, wsparcie i wiarę, że jeszcze może być lepiej.

Karolina