Klaudia Zbilska, 38 lat

Mam na imię Klaudia, a od 2011 roku radość z życia zabiera mi podstępna i nieprzewidywalna choroba – endometrioza. Przez wiele lat próbowałam nauczyć się z nią żyć, ale dziś już wiem, że nigdy się nie zaprzyjaźnimy. Nie chcę przyjaźnić się z kimś, kto daje mi tylko ból i z miesiąca na miesiąc coraz bardziej mnie rani...

Od lekarzy przez lata słyszałam, że muszę się z tym pogodzić, przyjmować leki i po prostu żyć dalej. Nikt nie uświadomił mnie, jak potworne spustoszenie w organizmie sieje ta choroba i że absolutnie nie wolno pozostawiać jej samej sobie. Bo choć histopatologicznie nie jest nowotworem, właśnie tak się zachowuje. Niszczy wszystko, co napotka na swojej drodze. Na szczęście w końcu trafiłam na lekarza, który oprócz wiedzy i kompetencji ma w sobie rozsądek i zrozumienie. Który pomógł mi uwierzyć, że wcale nie muszę tak żyć. Dzięki któremu odzyskałam nadzieję...

Jednak droga do zdrowia nie jest łatwa. Potrzebuję pomocy i dlatego postanowiłam się o nią zwrócić. Jeżeli możecie, wesprzyjcie mnie!

Klaudia