Naprawić błędy kobiety, która dała mu życie... Pomagamy Krzysiowi!

Ta, która go urodziła, chciała go zabić jeszcze gdy był w brzuchu. Bo jak inaczej to nazwać? Używki, awantury, stres, przemoc - Krzyś doświadczył tego wszystkiego jeszcze przed przyjściem na świat. Niekochany, niechciany… Urodził się ze śmiertelną dawką alkoholu we krwi - 3,2 promila. Mogłaby zabić dorosłego, ale ten dzielny, mały chłopczyk to przetrwał. Był jednak całkiem sam…

“Krzysiu, gdzie jesteś?” - wołam i szukam go po domu. Jest nadpobudliwy, nadruchliwy, wszędzie go pełno. Mimo znacznej niedowagi, jest bardzo energiczny. Nasze szczęście, nasz synek… Zastanawiam się często, jak bardzo można nienawidzić siebie i dziecka, które nosi się w łonie, żeby doprowadzić do takiego stanu? Przecież gdyby Krzyś urodził się w innej rodzinie, dziś byłby zdrowy…

To nie my go wybraliśmy, to on wybrał nas. Czekał, aż przyjdziemy, by stać się częścią naszego życia. Nasz starszy, adoptowany synek Adik miał 3 latka. Wróciliśmy do ośrodka adopcyjnego, by mógł lepiej poznać i zrozumieć swoją przeszłość, oswoić się z nią. Wtedy po raz pierwszy spotkaliśmy Krzysia, a Adik powiedział, że to będzie jego braciszek. Tak też się stało.

Dziewięć lat temu przyjęliśmy go do naszego domu i naszych serc. Nie wiedzieliśmy, że przez cały okres ciąży przez jego maleńki organizm non stop przelewał się alkohol, że uszkodził jego mózg… Po kilku dniach w domu nastąpiło załamanie -  gorączka sięgająca 40 stopni, duszący katar, rozpalone lejące się ciało. W rozpaczy pojechaliśmy na pogotowie. Tak szybko zostaliśmy zderzeni z rzeczywistością:

„Typowy FAS – syndrom nieodpowiedzialności rodziców” - odparła Pani doktor. Wiedzieliśmy, że to jak wyrok. Zalecali nam oddać dziecko z powrotem do sierocińca. „Nic z niego nie będzie. Nie będzie widział, nie będzie słyszał, nie będzie chodził ani rozumiał żadnego słowa. Na co Państwu taki problem? Przecież to nawet nie jest Wasze dziecko…”. Jednak Krzyś już był nasz, był naszym synkiem, a dzieci nie oddaje się jak nieużywanych mebli! Oczywiście, że były wątpliwości - czy sobie poradzimy, z czego będziemy żyć i leczyć synka? Ale decyzja, jaką podjęliśmy z mężem, mogła być tylko jedna - zrobimy wszystko, by Krzyś był szczęśliwy! I tak wycierpiał już zbyt wiele…

Nasza walka o zdrowie synka trwa już 9 lat. FAS to ciężki przeciwnik… Jednak dzięki intensywnej pracy, na przekór lekarzom, Krzyś chodzi, mówi, rozumie! To, co wyrządziła mu biologiczna matka, ma jednak swoje straszne konsekwencje… Krzyś jest dzieckiem bardzo nadpobudliwym, nadruchliwym, ma zaburzenia koncentracji, przetwarzania wrażeń, podwrażliwość i nadwrażliwość. Synek ma cechy dysmorfii twarzoczaszki, zaburzenia przewodu pokarmowego, przez co musi być na diecie bezmlecznej, bezglutenowej i bezcukrowej. Cierpi także na cechy zespołu móżdżkowego o charakterze zaburzeń równowagi i chodu. Ma też lekkie upośledzenie umysłowe.

Mimo tych wszystkich przeciwności jest przekochanym, wesołym chłopcem. Niepełnosprawność Krzysia jest niewidoczna gołym okiem, szczególnie na zdjęciach. Dopiero po poznaniu go osobiście można zdać sobie sprawę, jak ciężko mu żyć z tym piętnem, jak ciężko nam wychowywać chłopca o tak skomplikowanych dysfunkcjach… My się jednak nie poddajemy, chociaż los nie jest łaskawy.

W 2012 roku mąż uległ poważnemu wypadkowi, stracił zdrowie, pracę, musiał przejść na rentę. Od dwóch lat nasz starszy synek ma także problemy ze zdrowiem. Diagnozujemy go pod kątem hematologicznym i onkologicznym… Nie chcemy się o tym rozpisywać, bo rzecz dotyczy Krzysia - on bardzo potrzebuje pomocy. Dzisiaj prosimy Was o pomoc w naprawieniu błędów, jakie wyrządziła mu kobieta, która dała mu tak trudne życie. Dla nas Krzysiu jest jednym z trzech najważniejszych dzieci na świecie. Dla niego staniemy na rzęsach, by w jak największym stopniu przybliżyć go do lepszego, samodzielnego jutra...

Niestety, z wiekiem FAS daje o sobie coraz mocniej znać. Krzyś w swoim krótkim życiu doświadczył wiele krzywd, ale teraz ma kochających rodziców, brata i siostrę, którzy kochają go bezwarunkowo i zrobią dla niego wszystko! Marzymy, by Krzyś miał możliwość pojechania na specjalistyczne turnusy rehabilitacyjne i miał niezbędny sprzęt do nauki i rozwoju. Dzięki nim na pewno zrobi ogromne postępy!

Niestety, to wszystko kosztuje więcej, niż byśmy byli w stanie sami uzbierać. Oddamy Wam serce na jakąkolwiek pomoc Krzysiowi. Z góry z całego serca dziękujemy.

Mama Ania, tata Dawid, brat Adik, siostra Kornelka i sam Krzysio <3