Wiem, że już nigdy nie uda mi się poczuć ziemi pod nogami, wiem, że amputacja jest nieodwracalna, ale to nie znaczy, że zamknę się w czterech ścianach domu, czekając na to co nieuchronne... 15 lat wykonywałem pracę, którą bardzo lubiłem, byłem traktorzystą i kombajnistą. Amputacja odebrała mi nie tylko możliwość utrzymywania się, ale przede wszystkim radość z wykonywanej pracy. Nie ukrywam, że często były momenty, w których odechciewało mi się żyć, brakowało mi nadziei, że los jeszcze się do mnie uśmiechnie. Dzięki mojej cudownej żonie nie zapomniałem o swojej pasji, wędkarstwie,  które sprawia, że widzę sens w tak trudnej codzienności. Moim marzeniem jest nowy elektryczny wózek inwalidzki, tak, by móc wyjechać nim na balkon, który na razie jest poza moim zasięgiem. Wysoki próg sprawia, że nawet w słoneczne dni, jedyne, co mi pozostaje, to obserwować świat w progu balkonu... Proszę, pomóż mi na nowo cieszyć się życiem!

Krzysztof