Łukasz to mój wnuczek, moje oczko w głowie. Tak bardzo chciałabym zapewnić mu wszystkiego, czego potrzebuje. Chciałabym, żeby był zdrowy i szczęśliwy. Chciałabym, żeby poradził sobie, kiedy mnie zabraknie, ale do tego długa i wyboista droga.

We wrześniu 2020 roku Łukasz przeszedł operację, która skorygowała wadę stopy, jednak by mógł samodzielnie stawiać kroki, potrzebuje długiej i intensywnej rehabilitacji. Do tego sprzęt ortopedyczny, badania, konsultacje. Każda kolejna faktura przyprawia mnie o zawrót głowy. Zrobię wszystko, by pomóc Łukaszkowi, jednak moje wszystko to za mało. Boję się, że nadejdzie dzień kiedy nie będę mogła opłacić kolejnej faktury... Kiedy z leczenia będziemy musieli zrezygnować. O przyszłość Łukasza muszę walczyć, bez względu na wszystko. Wiem też, że tej walki nie wygram sama. Pomożesz nam?