Strasznie ciężko pisze się te słowa. Właściwie każde z nich wydaje mi się błahe. Bo jak mówić o tym, że umieram, że nie wiem, czy nadejdzie jutro?

Od kilku miesięcy moja codzienność to koszmar, z którego nie mogę się obudzić. Zmęczenie i osłabienie składałem na karb przesilenia wiosennego, zupełnie nieświadomy tego, że w moim organizmie spustoszenie sieje rak! Wyniki badania krwi zaskoczyły mojego lekarza pierwszego kontaktu. Natychmiast skierował mnie na SOR. Po wizycie w szpitalu, analizie morfologii i przeprowadzonym wywiadzie rozpoznano u mnie jednego z bardziej złośliwych chłoniaków rozlany z dużych komórek B. 

Zanim poznałem diagnozę, byłem przekonany, że złe samopoczucie to stres będący wynikiem natłoku obowiązków w pracy. Nie przypuszczałem, że w moim wieku dopadnie mnie tak straszna choroba! Ale nie mogę się poddać! Jestem pod opieką specjalistów. Podczas każdego pobytu w szpitalu przyjmuję celowaną chemioterapię. Po przyjęciu pierwszych dawek stwierdzono neuropatię. Powoduje to u mnie zmiany stanu samopoczucia fizycznego oraz psychicznego...
Moim jedynym celem jest to, aby skutecznie "otrząsnąć się z choroby i ruszyć dalej w życie". Dzięki Twojej pomocy mógłbym brać udział w konsultacjach medycznych ze specjalistami oraz uczęszczać na specjalną rehabilitacje. Chciałbym podjąć nowatorską terapię, która ma na celu odbudowę uszkodzonych lub zniszczonych komórek przyspieszyć proces regeneracji organizmu. Po zakończeniu leczenia mam nadzieję na poprawę zdrowia tak, aby jak dawniej uczestniczyć w życiu zawodowym i społecznym. Po prostu żyć jak dawniej - tylko tyle. I aż tyle. Pomożesz mi?