Maciej Papciak, 7 lat

Senność, apatia, utrata masy ciała i nieustanne pragnienie. Gdy złożyłem te elementy w całość, byłem prawie pewien, co dolega synowi. Że tak jak ja, jest nieuleczalnie chory.

Zawieźliśmy Maćka do lekarza. Pielęgniarka badająca poziom jego cukru uznała, że glukometr jest uszkodzony. Wynik wykraczał poza jego skalę. Gdy kolejne urządzenie pokazywało wartość glukozy w ten sam sposób, wiedzieliśmy, że to cukrzyca. Niezwłocznie pojechaliśmy do szpitala, gdzie potwierdzono stan kwasicy ketonowej i cukrzycę typu 1.

Od czerwca 2022 roku walczymy o stabilizację stanu syna. Silne emocje powodują intensywne wzrosty glukozy we krwi, a podczas aktywności synka — duże spadki cukru. Korzystamy z podstawowej pompy insulinowej i sensorów, by jego życie z chorobą było jak najmniej uciążliwe.

Maciuś wymaga stałego nadzoru, naszego jak i opieki pielęgniarskiej w placówce edukacyjnej oraz zakupu specjalistycznego sprzętu, aby utrzymać prawidłowy poziom glikemii. Jest dzielny. Zna swój organizm i czuje, kiedy dzieje się coś złego. Te momenty sprawiają, że przestaje być małym, beztroskim chłopcem.

Chcielibyśmy prosić o Wasze wsparcie w zapewnieniu Maćkowi niezbędnej opieki medycznej i kosztownego, specjalistycznego sprzętu. Przed nim całe życie, przez które będzie kroczył z chorobą. Wierzymy, że mimo wszystko może być dobre.

Tata, Michał