Wiem, że przychyliłabym jej nieba, zrobiła wszystko, co w mojej mocy, aby była zdrowa. Wiadomość o diagnozie zawsze jest przerażająca. Potrafi w kilka sekund zmienić najpiękniejsze chwile w ciągły strach. Maja jest całym moim światem, a już od pierwszych chwil życia jest skazana na nieustanną walkę...

Wszystko przez wrodzoną wadę - stopy końsko-szpotawe. Córeczka rozpoczęła wymagające  leczenie metodą Ponsetiego w Wiedniu. Zaczęło się od ćwiczeń rozciągających stópki, a następnie rozpoczęto gipsowanie, aby ułożyć je w odpowiedniej pozycji. Kolejnym etapem była tenotomia, czyli zabieg polegający na przecięciu ścięgien Achillesa. Po nim Majeczka jeszcze przez miesiąc miała gips na stópkach, a później założono specjalne szyny stabilizujące i buty ortopedyczne. Niestety, wymagają one częstej wymiany, ponieważ stópka Mai szybko rośnie. Wiąże się z kolejnymi wyjazdami, konsultacjami, zabiegami. Maja musi nosić szyny co najmniej do 4-5 roku życia. Do wszystkiego dochodzą jeszcze koszty nierefundowanej rehabilitacji, aby córeczka mogła mieć do niej regularny dostęp.

Często zadaję sobie pytania - czy córeczka w przyszłości będzie mogła postawić samodzielne kroki? Czy poradzi sobie, gdy dorośnie, albo gdy mnie zabraknie? To strach, który towarzyszy mi od pierwszych chwil życia córeczki i z czasem wcale nie jest łatwiej. Mimo, że Maja tak wiele już przeszła, wciąż jesteśmy dopiero na początku tej trudnej drogi i jeszcze tak wiele wyzwań przed nami...

Rehabilitacja, kolejne konsultacje i zakup potrzebnego sprzętu - to wszystko kosztuje krocie. Wiem jednak, że to cena, dzięki której moja córeczka może w przyszłości kontynuować walkę o sprawność i postawienie pierwszych samodzielnych kroków, dlatego bardzo proszę Was o pomoc. Tak bardzo wierzę, że wspólnie uda nam się spełnić to marzenie! 

Magdalena, mama