Marzyliśmy o tym, żeby zostać rodzicami. Nie przyszło nam to łatwo. Długo musieliśmy walczyć o nasz upragniony skarb. Gdy Maja przyszła na świat, było to spełnienie wszelkich naszych pragnień. 

Od tego dnia, mimo wszelkich trudności, Maja rozświetla nasze życie swoją radością i uśmiechem. Do skończenia 1,5 roku nasza córeczka rozwijała się wzorcowo, a nawet trochę szybciej. Pięknie się z nami komunikowała, pojawiały się pierwsze zdania… A potem nagle pewnego dnia zamilkła.  W kąt poszły zabawki, które wcześniej lubiła. Nie wiedzieliśmy, co się dzieje, zaczęliśmy szukać odpowiedzi i pomocy u specjalistów.

Kolejne diagnozy, kolejne terapie. Długo nie wiedzieliśmy, co było przyczyną nagłego regresu. W listopadzie ubiegłego roku wreszcie nasz upór doprowadził do postawienia ostatecznej diagnozy wyjaśniającej wszystko, czego doświadcza nasza córeczka – autyzm dziecięcy. Poczuliśmy ulgę, że wreszcie wiemy, co się dzieje z naszym słoneczkiem i możemy działać w dobrym kierunku, a nie po omacku jak wcześniej. 

Jednocześnie rósł w nas strach, gdy zadawaliśmy sobie pytanie, co przyniesie przyszłość. Czy Maja będzie samodzielna? Czy poradzi sobie w tym świecie, gdy nas kiedyś zabraknie? Czy jesteśmy w stanie zapewnić jej spokojną przyszłość? 

Maja jest jeszcze mała. Jej mózg ma na ten moment wysoką neuroplastyczność i naprawdę dużo możemy zdziałać dla poprawy jakości jej życia i zwiększenia szans na samodzielność w przyszłości. Dlatego musimy działać TERAZ, tak intensywnie, jak się tylko da. Maja uczestniczy w wielu terapiach, z których tylko część może być realizowana nieodpłatnie. Oznacza to dla nas wysokie koszty. 

Bardzo nie chcielibyśmy musieć, ze względów finansowych, wybierać spośród niezbędnych terapii. Dlatego też zwracamy się do Ciebie z wielką prośbą o wsparcie naszej córeczki w drodze do jej samodzielności. Nasze dziecko jest dla nas całym światem. Nie umiemy opisać słowami wdzięczności za każde otrzymane dla niej wsparcie.

Rodzice