Kiedy opowiadam naszą historię, łzy same napływają mi do oczu! Jeszcze niedawno byliśmy zwyczajną rodziną. Po raz pierwszy zostaliśmy rodzicami 2,5 roku temu. Wtedy urodziła się nasza córeczka. Rok temu przyszedł na świat Maksymek - nasze drugie dziecko. Niedługo później nasze życie wywróciło się do góry nogami...

Po 3 miesiącach u Maksia zdiagnozowano śmiertelną chorobę – SMA typu 1. Na Ukrainie nie mieliśmy szans na ratunek dla naszego syna. Podjęliśmy wtedy najtrudniejszą decyzję w naszym życiu! Zostawiliśmy naszą córeczkę pod opieką babci i pojechaliśmy do innego kraju, aby walczyć o życie synka. Kiedy nasza sytuacja choć trochę się ustabilizuję, przywieziemy córeczkę do Polski. Tak bardzo za nią tęsknimy...

Teraz mieszkamy i pracujemy w Warszawie. Maksym przyjmuje lek, który hamuje postęp choroby. Respirator, który jest niezbędny, mamy wypożyczony i możemy korzystać z niego tylko na terenie Polski. Dlatego nie możemy nawet jechać do córeczki... Dodatkowo konieczna jest intensywna rehabilitacja, której koszt przekracza nasze możliwości...

Codziennie toczymy walkę o życie Maksia. I to nie są tylko słowa... Doświadczyliśmy już trzech sytuacji, w których synek miał zatrzymanie oddechu. Miliony łez wylałam nad jego łóżeczkiem! W nocy nie śpię, bo cały czas nasłuchuję, czy oddycha...

Moje serce pęka. Jako mama chcę zrobić wszystko dla mojego synka, dlatego proszę o pomoc, byśmy mogli walczyć ze śmiertelną chorobą...

Alina, mama