Małgosia – dziewczynka zagubiona w chaosie

Małgosia postrzega świat inaczej. Codzienność wydaje jej się złożona ze złowrogich, niepasujących do siebie elementów. Nie potrafi odnaleźć się w rzeczywistości, która ją otacza, nie przetwarza prawidłowo bodźców, jakimi żywi się mózg. Myśli dziewczynki pogrążone są w nieładzie, a jej osobowość – rozbita. Przypomina układankę, która, nieprawidłowo ułożona, znacznie odbiega od swojej modelowej postaci.

Małgosia przyszła na świat wraz ze swoim bratem bliźniakiem. Jej mama już wcześniej wychowywała troje dzieci. Wiedziała, w jaki sposób przebiega rozwój, w jakim tempie dziecko się uczy, ile można od niego wymagać. Szybko zorientowała się, że funkcjonowanie jej najmłodszej córki znacznie odbiega od normy. Obserwowała Michałka i chociaż nie chciała ich do siebie porównywać, z ogromnym poczuciem niesprawiedliwości musiała stwierdzić, że przepaść pomiędzy nimi się pogłębia.

Kiedy Michał uczył się mówić i samodzielnie bawić, Gosia nadal potrzebowała stałej uwagi mamy, czuła się zagubiona. On poszedł do zerówki, nawiązywał znajomości z rówieśnikami, był chłopcem zainteresowanym światem; ona – odzywała się jedynie pojedynczymi słowami, nie potrafiła skupić na niczym swojej uwagi, trudno było się z nią porozumieć, a każdy postęp wymagał walki. I tak już pozostało.

Mama dziewczynki nie rozumie, dlaczego to akurat jej córeczkę dotknęło kalectwo, dlaczego opóźniony rozwój psychoruchowy tak uparcie trzyma ją w swoich sidłach. Przygląda się staraniom Małgosi, a świadomość, że szanse są tak bardzo nierówne, łamie jej serce. Marzy tylko o tym, aby udało jej się w końcu rozwiązać łamigówkę, napisać czy przeczytać słowo dłuższe niż dwie sylaby. Chciałaby, by książki nie stanowiły dla niej zaszyfrowanej, niedostępnej treści.

Małgosia, z powodu zaburzeń zachowania, musi być pod opieką psychiatryczną. Bywa nieprzewidywalna i nadpobudliwa. Trzeba z nią dużo rozmawiać; tłumaczyć, w jaki sposób należy traktować drugiego człowieka, aby go nie skrzywdzić. 12-latka posiada bardzo ograniczoną zdolność logicznego myślenia, nie potrafi myśleć przyczynowo-skutkowo, przez co nie bierze pod uwagę konsekwencji.

Umysł Gosi funkcjonuje w stopniu ograniczonym – nie wykonuje bardziej skomplikowanych procesów myślowych. Dziewczynka jest nadmiernie ruchliwa, rozkojarzona i męczliwa, a w swoich działaniach chaotyczna. Każdego dnia trzeba ją motywować do pracy. W niewielkim stopniu rozwinięte są jej zdolności pamięciowe i kojarzeniowe. Zez rozbieżny zmniejsza potencjalną percepcję wzrokową, a płaskostopie i problem z kręgosłupem pogłębiają nieprawidłowy chód.

W mózgu Małgosi istnieją obszary, które pracują słabiej, jednak można je ożywić, reaktywować. Nie jest to materia zastygła i niezmienna. Do niedawna Gosia uczęszczała na specjalistyczną terapię i rehabilitację, dzięki dzięki którym jej umysł stale motywowany był do pracy. Teraz barierą są pieniądze. Jeśli mama chce dalej walczyć z niepełnosprawnością córki, musi dysponować pieniędzmi, których nie ma.

W imieniu mamy dziewczynki bardzo prosimy o pomoc. Teraz, kiedy Małgosia dojrzewa, jest najlepszy czas na kształtowanie jej osobowości i poszerzania pola aktywności mózgu. Intensywna terapia i zabiegi rehabilitacyjne zbliżą ją do rówieśników, sprawią, że rozbieżności nie będą się pogłębiać. Razem możemy podarować Gosi szansę na integrację ze światem, na wydostanie się z chaosu, w jakim uwięziona jest jej osobowość.