Jestem samotnym ojcem. Tatą niepełnosprawnej córki. Dziecka, które potrzebuje pomocy w wielu, często nawet najprostszych czynnościach. Codziennie staram się ze wszystkich sił, żeby jej trudne życie próbować jak najbardziej ułatwić, a potrzeby są ogromne. Dla siebie nie chcę nic, ale Małgosia potrzebuje Twojej pomocy… Dlatego ja, tata bardzo o nią proszę!

Córka jest sensem mojego życia. Powodem, dla którego otwieram rano oczy.  Zrezygnowałem z pracy, żeby się nią opiekować. Jesteśmy na tym świecie we dwoje. Tylko ja i ona. Każdego dnia z całych sił robię co mogę, by żyło się jej lepiej. By miała zapewnioną, tak ważną w jej przypadku rehabilitację. To jedyna droga i szansa na zachowanie resztek sprawności.

Trudno prosić o pomoc. Trudno przełamać wstyd. Dzielić się swoim życiem, ale dla Małgosi jestem w stanie zrobić wszystko… Córka ma wiele wad wrodzonych, przepuklinę oponowowo-rdzeniową, padaczkę. Życie jej nie oszczędziło, wymaga opieki przez całą dobę. Małgosia porusza się na wózku, który od lat zastępuje jej nogi. I to właśnie z tym wózkiem mamy teraz problem…

Lata lecą nieubłaganie, a córka z każdym kolejnym upływającym rokiem jest coraz słabsza. Siły uciekają i nie wystarcza ich jak wcześniej, by samodzielnie mogła poruszać się na wózku. Byłoby nam dużo łatwiej, gdyby wózek miał zamontowany napęd elektryczny. Odciążyłoby to mnie, ale i córkę, bo nie musiałaby wkładać już tyle siły w poruszaniu się na nim…  Taki wózek z elektrycznym napędem jest jednak zbyt drogi na nasze skromne możliwości finansowe. Dlatego proszę o pomoc. 

Małgosia zasługuje na łatwiejsze życie i ja z całej siły chciałbym jej takie życie zapewnić. No bo kto, jeśli nie ja? Od tego jest tata. A w sytuacji, kiedy został tylko tata, muszę starać się na 200 %. Nie ma taryfy ulgowej. Nie mogę sobie pozwolić na gorszy dzień. Nie mogę zostawić córeczki bez wsparcia. Sam jednak nie dam już sobie rady. Proszę, bądźcie z nami. Otwórzcie swoje serca na tą 22-letnią dziewczynę z Kórnika. Otwórzcie serca na moją wspaniałą córeczkę...

Adam, tata