W główce naszej córki tkwi śmiertelny nowotwór

14.06.16.

Każda walka kiedyś dobiega końca. Takiego zwieńczenia historii obawialiśmy się najbardziej. Teraz gdy te obawy stały się rzeczywistością, pojawiły się pytania, jak wiele straciliśmy wraz z chwilą odejścia Martusi. Ten piękny, szczery i niewinny uśmiech dziecka, któremu niedane było dorosnąć, pozostanie na zawsze w naszej pamięci.

Przez ostatnie tygodnie, wszyscy żyliśmy nadzieją, która nie słabła nawet pod lawiną złych wiadomości, nie gasła, mimo że rozum nakazywał zachować rozsądek. Martusia w tej ostatniej walce zdobyła wiele ludzkich serc, skupiła na sobie setki myśli i pokazała wszystkim, że będąc małą, kruchą dziewczynką, potrafiła zjednoczyć w działaniu olbrzymie pokłady ludzkiej dobroci.

Kiedy dotarła do nas informacja — Kochani z każdym dniem nadzieja gaśnie coraz bardziej...wynik rezonansu  — guz trzykrotnie większy...Dlaczego? Czemu chcą nam ją odebrać? Martusia jest nadal w szpitalu w Giessen, jednak nie dostanie tutaj już żadnego leczenia, a jest zbyt słaba na podróż do domu...najgorsze chwile nastały — wszyscy wstrzymaliśmy oddech. Około godziny 18:00, przyszły te najgorsze wieści. Serduszko, któremu kibicowało tak wielu ludzi, przestało bić. Nie ma słów, które oddałyby ból, w chwili, gdy umiera dziecko.

Wspomnienie Martusi zostanie z nami na zawsze.

Rodzinie i bliskim pragniemy złożyć najszczersze wyrazy współczucia.