Proteza to moja szansa na normalne życie!

Kiedy miałem 18 lat wydawało mi się, że nic nie może stanąć na przeszkodzie w realizacji moich planów i marzeń. Rzeczywistość napisała jednak inny scenariusz i musiałem podołać wszystkim przeciwnościom, aby znaleźć się w miejscu, w którym znajduję się dzisiaj.

Kilkanaście lat temu uległem poważnemu wypadkowi komunikacyjnemu. Kilka metrów od domu uświadomiłem sobie, że zapomniałem zabrać parę rzeczy niezbędnych do pracy. Zacząłem manewr zawracania. Nagle huk. Ciemność. Kiedy się ocknąłem, zobaczyłem, że leżę w szpitalu. Otaczały mnie specjalistyczne aparatury. Po chwili przyszedł lekarz i poinformował mnie, że w wyniku wypadku doznałem rozległych uszkodzeń i wielu złamań. Podczas operacji podjęto próbę ratowania tętnicy piszczelowej, jednak było już za późno. Konieczna stała się amputacja lewej nogi. 

Długo nie dowierzałem w to, co wtedy usłyszałem od lekarzy. Jednak to wszystko działo się naprawdę. Szczerze wierzyłem, że to tylko zły sen, z którego w każdej chwili się obudzę. Niestety, tak się nie stało. Od wypadku minęło już ponad 13 lat, jednak nadal wracanie myślami do tamtego pechowego dnia sprawia mi ogromny smutek. Gdybym wtedy spakował wszystko, co potrzebne… Moje życie wyglądałoby zupełnie inaczej. 

Po ukończeniu szkoły pracowałem w hurtowni. Poza pracą bardzo interesowałem się muzyką. Uwielbiałem letnie, ciepłe wieczory, podczas których siadałem na ogrodzie, brałem słuchawki i odpoczywałem, wsłuchując się w ulubione utwory. Filmy były moją drugą pasją. Stare dobre kino często gościło na moim ekranie. Jak większość młodych chłopaków lubiłem pograć w piłkę, koszykówkę. Sport też sprawiał mi wiele radości. 

Obecna sytuacja spowodowała, że bardzo ograniczyłem aktywność fizyczną. Od czasu do czasu włączam sobie gry komputerowe, które przenoszą w mnie w “wirtualny świat”. Jest to moment, w którym zapominam o mojej niepełnosprawności i znów mogę cieszyć się chwilą. Dziś wiodę spokojne życie, pracuję i znów snuję plany na przyszłość, jednak bez Twojej pomocy ich realizacja, będzie znacznie utrudniona.  

Upłynęło sporo czasu, zanim nauczyłem się chodzić w protezie.  Dziś jest ona już zbyt zużyta i przestała spełniać swoje funkcje. Czasem sięgam po wózek inwalidzki, jednak gdy mam więcej sił poruszam się za pomocą kul. Najwygodniej było z protezą, dlatego zwracam się do Ciebie z prośbą o pomoc w uzbieraniu środków na zakup nowej. Dzięki niej znów będę mógł normalnie funkcjonować.

Michał