To cierpienie musi się wreszcie skończyć! Pomóż!

Każdy rodzic dla swojego dziecka chcemy tylko jednego - by jego codzienność była szczęśliwa, wolna od chorób i cierpień. Niestety, los zesłał na naszego Michałka chorobę, która zabiera mu sprawność. Nasz synek urodził się ze stopami końsko szpotawymi. Od pierwszych tygodni życia przechodził bardzo bolesne gipsowanie, żmudną rehabilitację, nosił również szynę Denis-Browna, specjalistyczne obuwie ortopedyczne, jest także po operacji przecięcia ścięgna Achillesa. 

Jego droga do pierwszych samodzielnych kroczków była długa i bardzo trudna, Michałek nie miał na tyle silnych mięśni, aby stanąć na nóżki i wykonać pierwsze kroki. Wielogodzinna fizjoterapia pomogła mu osiągnąć ten cel, gdy miał około półtora roku. Byliśmy z niego bardzo dumni! Jednak po paru miesiącach i kilku wizytach kontrolnych zauważyliśmy zmianę ustawienia stópek, czasem problemy z chodzeniem, napięcie stópek. Skonsultowaliśmy się więc z fizjoterapeutą Michała, a także z lekarzem i otrzymaliśmy informację o nawrocie i polecenia konsultacji w ośrodku zajmującym się leczeniem ortopedycznym. Tak znaleźliśmy Paley European Institute w Warszawie. 

Tam usłyszeliśmy o nawrocie wady obustronnie, nasilonej po prawej stronie. Wówczas lekarz omówił cały plan leczenia, który później został nam przedstawiony w raporcie po wizycie. Wizyta była bardzo wyczerpującą i dostaliśmy odpowiedzi na wszystkie nurtujące nas pytania. Pod koniec października tego roku Michałek rozpoczął turnus ponownego seryjnego gipsowania w Paley Institute, ponieważ konieczne jest zwiększenie mobilności i poprawy korekcji. Turnus będzie trwał 6 tygodni. Michaś w tym czasie nie będzie mógł chodzić, ponownie będzie miał osłabione mięśnie, dlatego po turnusie konieczna będzie rehabilitacja oraz ćwiczenia. 

Aktualnie zbiórka ma na celu zebranie środków na konsultacje w Paley, rehabilitację. W późniejszym czasie zostanie wyceniona operacja i pobyt Michałka w szpitalu. Bardzo chcemy pomóc naszemu dziecku w powrocie do pełnej sprawności. Byliśmy świadomi, że jego walka o sprawność i leczenie będą trudne i czasochłonne, ale nie spodziewaliśmy się tak szybkiego nawrotu, a także tego, że będziemy szukali pomocy w klinice oddalonej o prawie 500 km od domu!

Bardzo chciałabym, żeby Michaś zawsze mógł być szczęśliwym dzieckiem, biegającym w żłobku razem z rówieśnikami. Teraz, póki jest małym dzieckiem, mamy szanse na pozytywne zakończenie leczenia, mimo inwazyjnych zabiegów i bolesnego gipsowania, mamy nadzieję, że za kilka lat już nie będzie o tym pamiętał. Prosimy o pomoc!

Rodzice Michałka