Zeszły rok przyniósł nam wiele zmian, ale i odkrył wiele tajemnic. Okazało się, że nasz 4-letni synek ma autyzm. Otrzymał także orzeczenie o niepełnosprawności. 

Przez pierwsze 1,5 roku wszystko było dobrze, Mikołaj rozwijał się prawidłowo i to nas uspokajało. Nagle, z dnia na dzień co się zmieniło… Nastąpił regres. 

Mikołaj nie mówi, jedynie pojękuje. Każdy dotyk wywołuje jego nadmierną reakcję emocjonalną. Jest także nadruchliwy i bardzo szybko się nudzi. Z tego względu cały czas musimy na niego uważać. Nie radzi sobie także z jedzeniem. Nadal nosi pieluchy, na razie nie ma szans na przeprowadzenie treningu czystości. Z tego względu potrzebuje całodobowej opieki. 

We wrześniu zeszłego roku zaczął uczęszczać do przedszkola, jest w grupie integracyjnej. Mamy nadzieję, że wspomoże to jego rozwój, tym bardziej że nadal woli bawić się sam…

Wiemy, że przypadku autyzmu trzeba jak najszybciej podjąć terapię. Niestety jej koszty oraz wydatki związane z przyrządami terapeutycznymi, które ułatwiają jego funkcjonowanie, przekraczają nasze możliwości finansowe. 

Mikołaj ma także trójkę starszego rodzeństwa. Ciężko nam pogodzić wydatki związane z terapią syna z tymi, które musimy ponosić każdego dnia. Będziemy wdzięczni za każdą okazaną pomoc.

Rodzice Mikołaja